Hallo! In 2013 mocht ik een positieve zwangerschapstest vasthouden. Wat dit inhield... had ik nooit kunnen bedenken. Een onheimelijk gevoel in mijn lijf. En mijn nachtmerrie werd waarheid. Bij de 20 weken echo hoorde we dat er "iets" niet klopte aan het 4 kamerbeeld van ons meisje (het werd een meisje!) 2 dagen later hoorde we dat ze 6 verschillende hartafwijkingen had. Na veel gesprekken, puncties en liters tranen en zelfs een lach tussendoor... Dit gingen we haar niet aan doen. En op 20 september 2013 werd Malin* geboren. Hoe mooi, hoe bijzonder en hoe vreselijk pijnlijk. Afscheid nemen van je kind kan niet. Verder met lege buik en lege armen, hoe vaak dacht ik wel niet: zo hoeft het niet meer van mij. Langzaam krabbelen wij op, de wens voor een kind wat terug kon knuffelen, lachen, kussen was enorm. Precies 6 maanden na de positieve test had ik er weer 1. Wat een mazzel! Maar wat spannend waren die 9 maanden... Inmiddels hebben wij het allerleukste jongetje van bijna 1,5 rondrennen en Ow, wat ben ik blij en dankbaar voor hem. Al mis ik mijn dochter, elke minuut en elke adem. Hij vult mijn hart met ZO ontzettend veel liefde, dat ik soms twijfel waar ik dat aan verdient heb...