Mijn naam is E.A. En ik heb altijd al een blog willen beginnen,maar het was altijd de vraag waarover dan? Het moet wel echt over iets gaan wat belangrijk is, vind ik. Nu heb ik iets gevonden, iets wat heel dichtbij me staat. Iets wat op dit moment mijn leven erg beinvloed. Mijn PCOS syndroom. Heb al vanaf jonge leeftijd een kinderwens, maar wist vanaf mijn 19e levensjaar al dat dit alles behalve vanzelfsprekend zou worden. Nu ben ik 28 jaar en is de tijd aangekomen van ziekenhuisbezoekjes af en aan, hormoonkuren en binnenkort de injecties. Soms voel ik me erg eenzaam in mijn gevoel. Alsof ik in een wereldje zit die maar weinig mensen begrijpen. Ik weet zeker dat er nog meer vrouwen zijn die in mijn schuitje zitten, maar je hoort er weinig van. Pas als iets goed gaat hoor je men erover praten, maar als het niet wil gaan zoals je wenst of zoals de natuur het bedacht heeft ben je vaak alleen. Via deze blog wil ik mijn dagelijkse struggeling laten zien, met de ups and downs. Ik wil een klankbord zijn voor andere vrouwen en hoop door mijn ervaringen hulp of steun te kunnen bieden aan anderen. Nu bijna twee jaar later, honderden spuiten, de vele hormoonkuren, gaten in het stucwerk van de boosheid, onmacht en verdriet, mogen wij eindelijk ook zeggen: WIJ WORDEN PAPA EN MAMA! Onze grote droom en wens gaat in vervulling. En ook nog van een TWEELING OOK! Deze verdere blog gaat over het loslaten van verdriet, je armen open zetten voor het nieuwe geluk en alle dingen waar je als zwangere en oudere tegen aan kan lopen. Weer heel anders dan alleen maar schrijven over verdriet, hoop en pijn!