ZWANGERSCHAPSUPDATE – WEEK 6 t/m 8

15 januari

Vandaag is onze eerste afspraak bij de verloskundige. Spannend! ’s Nachts word ik om 2 uur wakker met enorme buikpijn. Ik besluit een paracetamol te pakken want ik kan er gewoon niet van slapen. Om vier uur word ik weer wakker. Ik ben zo misselijk! Ik ga vlug naar de badkamer en spuug zo een hele emmer vol. Bah, bah. Hopelijk is het nu over. Maar helaas….de rest van de nacht en ochtend blijf ik overgeven en voel ik mij zo ellendig. Om 12 uur staat onze afspraak gepland. Ik wil er kosten wat het kost naartoe. Met emmer de auto in en gaan met die banaan.

Wanneer we aankomen bij de vk ziet Lola een hele grote foto van een baby op het raam staan. Ze zegt “baby!” en vriendlief is helemaal in shock. Hoe weet zij dat nou weer! (Hij had niet gezien dat Lola de foto had kunnen zien, dus dacht dat ze het zich nog kon herinneren). Wat een lol. Tuurlijk niet!

Toen we binnenkwamen mochten we direct doorlopen, wat natuurlijk heeeeel erg fijn was voor mij. Na een standaard introgesprekje was het tijd voor mijn eerste echo. Onze eerste “ontmoeting” met ons tweede kindje. Ik dacht alleen maar “laat alsjeblieft een kloppend hartje zien”. Binnen een paar seconden zag ik meteen een knipperend en kloppend hartje. Wat een fijn gevoel, een opluchting en zo onwerkelijk tegelijk. Eindelijk “echt” bewijs dat ik een baby in mijn buik heb groeien. Ik had wel verwacht emotioneler te zijn, maar ik was te ziek en zwak om echt voor 100% te realiseren wat voor een wondertje ik op dat beeldscherm zag. De vk was vooral bezig met meten en zei meteen dat ik minder ver was dan we dachten. Prima. Als het kindje maar gezond is dacht ik.

de eerste echo, gelukkig is er al een kloppend hartje te zien

Ik was pas ongeveer 6 weken, dus over 2 weken mag ik opnieuw terugkomen voor een echo. Ik kan nu al niet wachten!

Diezelfde middag heb ik een afspraak met Moeders voor Moeders. Een stichting waarbij je kunt helpen dat andere mama’s ook zwanger kunnen worden. Tijdens mijn zwangerschap van Lola heb ik daar ook aan meegeholpen. Eigenlijk zou iedere zwangere vrouw dat moeten doen. Het is een kleine moeite waar je zoveel mee kunt betekenen voor een ander. Ik schreef er afgelopen week al een artikel over.

Omdat ik pas op 6 weken zwanger was mocht ik pas een week later beginnen, dus nog even wachten met het plas opvangen.

17 januari

Vandaag kwamen de moeder en broer van vriendlief op visite. Een mooi moment om ze de verrassing te vertellen dat Lola grote zus gaat worden. We kochten de dag daarvoor een heel mooi mini truitje met wolkjes er op voor de baby.

Toen we even zaten zette vriendlief zijn computer ongezien aan met op het scherm de foto van de echo er op. Toen pakte hij het truitje en hield het voor Lola’s buik. “Kijk Lola, wat een leuk truitje, die is mooi”. “Maar hij is wel iets te klein voor jou! Voor wie is hij dan?” Vervolgens wees hij naar het beeldscherm. Twee blijde gezichten keken ons aan. Dikke tranen vloeiden er van geluk. De broer van vriendlief gaf me een dikke knuffel terwijl hij huilde van geluk. Zo’n dikke knuffel heb ik nog nooit van hem gehad. Wat een geluk brengt zo’n kindje nu al. Zo mooi! Wat een rijkdom. Niet alleen voor ons gezin, maar ook voor onze familie. Mooi.

20 januari

Vandaag komen twee van mijn beste vriendinnetjes met hun pasgeboren zoontjes op visite. Ik ga ze vandaag het grote nieuws vertellen. Spannend! Ik ben zo benieuwd hoe ze zullen reageren! Helaas komen ze niet tegelijk aan dus kan ik het niet direct vertellen. Eerst kletsen we wat, eten we samen en worden de baby’s om de beurt gevoed. Dan voel ik de zenuwen toch wel vervelend worden en besluit ik dat het tijd is voor de onthulling. Ik loop naar de gang waar ik een tasje met het kleine truitje heb verstopt. Ik haal het uit het tasje en begin een heel kletsverhaal over dat ik het truitje voor maar €7,50 kocht in de mega uitverkoop, bla bla bla. Ondertussen zie ik één van mijn vriendinnen al vol verwachting kijken. Ze voelt hem al aankomen. “Maar deze was natuurlijk veel te klein voor Lola”, zei ik. “En toch besloot ik hem te kopen”. “Aaaaah, wat leuk! Gefeliciteerd!”. Tranen, kussen en knuffels vullen de hele woonkamer. Na 5 zwangere vriendinnetjes in het afgelopen jaar ben ik nu zelf weer aan de beurt. Een van de meiden vertelde al dat ze tijdens mijn verjaardagsfeestje al zat te wachten op een bekendmaking. Haha. Ze zijn beiden ontzettend blij en lief. We genieten de rest van de middag na en praten lekker door over baby’s.

29 januari

Vandaag is het tijd voor de tweede echo. Ik slaap weer de hele nacht ontzettend slecht, balen. Ik ben ook wel wat nerveus omdat we de vorige keer te horen kregen dat het veel priller was dan verwacht. Ik was een beetje bezorgd of de baby wel goed genoeg groeide. We mochten meteen een echo maken. Fijn! Mini was meteen goed zichtbaar en zag er dit keer uit als een klein gummybeertje i.p.v. een wormpje. Zelfs de armpjes en beentjes waren al aan het groeien. De datum werd verlegd naar 8 weken en 3 dagen. Drie dagen ingehaald dus. Dan kan het wel kloppen. De verloskundige was erg positief en overtuigde ons zonder moeite dat alles er perfect uitzag. Ik was helemaal gerust gesteld en gelukkig. Wat fijn! De nieuwe uitgerekende datum staat nu op 6 september.

Tot zo ver mijn tweede zwangerschapsupdate. Volgende week zal ik er weer een plaatsen. Lees hier mijn andere zwangerschapsupdates.

Hoe vond jij je allereerste echo? Was je ook zo nerveus?