Zwangerschapsdiabetes en nu?

Ik werd gebeld door de verloskundige. Zij vertelde mij dat mijn suiker niet was zoals het moest en dat mijn nuchtere waarden 0,1 te hoog was. Ze vertelde ook dat ik allerlei afspraken kreeg in het ziekenhuis. En inderdaad niet veel later belde ook het ziekenhuis. Ik kreeg een hele afspraken lijst. De gynaecoloog, de internist, een voorlichting over prikken bij een diabetesverpleegkundige en de diëtiste.

Als eerste moest ik na de voorlichting. Nu wist is wel het een en ander over diabetes omdat mijn vader dit ook had. We kregen hier uitleg over wat zwangerschapsdiabetes is. Daarna begon de prik cursus. We kregen uitgelegd hoe we onze bloedsuiker moesten prikken en indien nodig ook de insuline moesten inspuiten. Vanaf toen moest ik mezelf 4x per dag prikken om mijn suikerwaardes te controleren. 1x prikken op een nuchtere maag. 1x prikken een uur na het ontbijt. 1x prikken een uur na de lunch en 1x keer prikken een uur na het avondeten. Indien ik mij niet lekker voelde mocht ik vaker prikken. Mijn vingers leken wel speldenkussentjes maar alles voor een goed doel natuurlijk. Het prikken lukte aardig. Mijn suikerwaardes gingen met ups en downs maar gelukkig hoefde ik in de zwangerschap geen insuline te spuiten. Heel eventjes heb ik wel op het randje gezeten. Maar uiteindelijk hoefde het niet. Met eten goed opletten lukte het aardig. Ik vond het stiekem toch wel eng als ik insuline moest gaan spuiten. Beetje een raar idee om een naald in mijn zwangere buik te zetten. Maar als dit moest had ik het ook gedaan. Zolang we beide maar goed eruit kwamen uit eindelijk.

Ook moest ik langs de internist. Ook dit is uit voorzorg en het bespreken van de suikerwaardes. Je moet deze namelijk bijhouden in een boekje. Na de afspraak bij de internist mocht ik deze om de zoveel weken mailen na de diabetesverpleegkundige. Zij kon je dan nog wat tips geven over wat je er aan kon doen of wat je juist niet moest doen. Of op welke waarde je juist moest letten. Mocht het echt niet goed gaan dan moest ik weer terug komen bij de internist want dan werd insuline bespreekbaar. Gelukkig hoefde dit ook niet meer. Na de zwangerschap moest ik wel nog een keertje terug komen om te kijken of ik de diabetes echt alleen door de zwangerschap had.

Na deze afspraken mochten we nog even langs de diëtiste. Zij gaat je eetgewoontes bespreken en wat je kunt verbeteren of moet laten om je suikerwaardes stabiel te houden. Eigenlijk hoefde ik zelf niet veel te veranderen. Mijn ontbijt, lunch en avondeten waren prima. Mijn tussendoortje in de ochtend was ook prima alleen mijn tussendoortje van de middag moest ik gaan spreiden. Al met al viel dit gelukkig mee. Ik vertelde haar natuurlijk niet dat ik heel af en toe een klein stukje chocolade at.

De Gynaecoloog was puur om de groei van de kleine in de gaten te houden (als ik het goed heb). Meneertje was al wat groter maar dit moest natuurlijk niet meer worden. Dit werd een nietus wellus spelletje. Het ene moment was meneertje te groot en het moment erna was het weer bij getrokken. Dit heb ik eigenlijk de rest van de zwangerschap zo gehad en werd steeds weer van de gynaecoloog naar de verloskundige gestuurd en weer terug. Want zodra het niet urgent genoeg is (als ik het goed heb) mocht ik weer voor de controles terug na de verloskundige. En als meneertje weer te groot werd dan had de verloskundige weer liever dat ik toch weer na de gynaecoloog ging. Al met al van kastje na de muur gestuurd maar je doet natuurlijk alles voor je kleintje.

Tijdens al deze afspraken brak er ook nog corona uit….