Zwangerschapsaankondiging van mijn zus

Ik weet nog goed, het is nu alweer ruim 3 jaar geleden. Op een vrijdagmiddag ergens in Maart 2017. Zonder aankondiging stond mijn zus inene op de stoep. Dat gebeurde wel vaker, dus in eerste instantie vond ik het niet eens zo heel vreemd. We zijn naast zussen, namelijk sinds we uit huis zijn gegaan ook beste vriendinnen geworden.

Toch was ik ook een beetje gespannen. Want, hoe zou ik mijn mond kunnen houden over dat het ons gelukt was om weer zwanger te worden…. We wilden het dit keer nog even voor onszelf houden, even genieten van dat moment dat alleen wij 2 een klein geheimpje bij ons meedroegen. We hadden de test immers net een week daarvoor gedaan. 6 maanden hiervoor hadden we helaas afscheid moeten nemen van ons mini sterretje, ik kreeg namelijk een miskraam met 8 weken. Dus hoewel we blij waren met opnieuw deze positieve test, waren we natuurlijk ook een klein beetje op onze hoede met deze nieuwste spruit.

Femke kwam binnen en begon vrijwel gelijk te huilen. Ze vond het zo erg. Ze was zwanger (en ik niet, dacht ze). Ze voelde zich ontzettend schuldig, want bij haar was het in 1x gelukt, iets wat eigenlijk ook totaal niet verwacht was. Bij mij duurde het namelijk allemaal wat langer, niets medisch, niet heel lang, maar voor je gevoel heel lang (plm ruim een jaar). Natuurlijk was ik gelijk ongelofelijk blij voor haar, want hoe mooi is het als het je gewoon gegund is! Knuffelen en huilen van blijdschap tegelijk. Twijfel, twijfel diep van binnen, want eigenlijk zouden we het pas later aan alle lieve vrienden en familie vertellen van onze eigen zwangerschap. Maar in een splitsecond kon ik natuurlijk niet mijn mond houden. Dus ik zei ´Fem, ga even zitten´.

Zij zal wel gedacht hebben, hoezo dan, haha.

´Ik moet je wat vertellen´ zei ik zo. ´Ik ben ook zwanger´. Eerst nog wat twijfel, wat ongeloof, want zei ik dit niet om haar wat op te vrolijken? Haar reactie nadat ik haar 100x heb gezegd dat het echt zo is, hoef ik natuurlijk niet te beschrijven. Je kunt wel bedenken wat een hysterische situatie dit was (op een doodnormale vrijdagmiddag). Maar voor ons was dit het begin van een heel nieuw hoofdstuk in ons leven en hele nieuwe dimensie van onze zussenband!

Wat bleek later. We hadden precies op dezelfde dag de eerste zwangerschapstest gedaan, Femke haar verjaardag. Daarna bij de eerste echo kregen we een uitgerekende datum met precies 1 week ertussen. Hoe bijzonder dit is en later zou gaan worden, konden we ons op dat moment nog niet echt voorstellen.

De hele zwangerschap liepen we gelijk. Het eerste plopje, het eerste schopje, alle echo´s en samen naar zwangerschapsyoga. Omdat dit voor allebei onze eerste (volledige) zwangerschap was konden we alle vragen en gekke dingen bij elkaar kwijt. Onze zwangerschappen waren volledig anders, bij Femke lichamelijk heel zwaar & Maaike zonder enkel kwaaltje. Grappig hoe dat kan, want we zijn toch 2 volle zussen.

Na 9 lange (en misschien ook wel korte 8 maanden én 1 lange laatste maand) kwam de uitgerekende datum in zicht. Femke zondag 5 november 2017, Maaike zondag 12 november 2017. Zondag 5 november ging voorbij, op 6 november vierden wij nog de verjaardag van onze moeder, maar nog steeds niks. Onze bevallingverhalen zullen jullie vast nog van ons gaan lezen, dus die bewaren we nog even. Onze zoons zijn uiteindelijk slechts 3 dagen na elkaar geboren. Maaike beviel van Thiago op 9 november en Femke van Dex op 12 november, de uitgerekende datum van Maaike (ook weer superbijzonder!).

Nog elke dag beseffen we (en ook heel vaak niet) hoe bijzonder het is dat onze zoons zo weinig in leeftijd schelen. Ze worden bijna 3 & zijn vanaf begin al meer broertjes dan neefjes, maar bovenal beste vriendjes!