Zwangerschapp

Ik ben in het begin van de zwangerschap heel misselijk geweest, maar dit zakte rond de 11 weken gelukkig af. Het genieten kon beginnen ?

Vanaf de 17e week van de zwangerschap kreeg ik hele hevige buikpijnen bovenin mijn buik. 

De huisarts wilde hier nog niet echt iets mee, gooide het op maagzuur. Op een gegeven moment de huisartsenpost gebeld, eenmaal daar, geen klachten meer natuurlijk, arts heeft controles gedaan maar kon niets ontdekken. 

Een week later weer zo'n pijn, wederom de huisartsenpost gebeld (ik had de koliek aanvallen meestal in de avond of nacht), nu hield het wel aan gelukkig, en de arts heeft mij de volgende dag doorverwezen voor een echo. En toen bleek ik galstenen te hebben. Die aardige jongeman vroeg nadat hij dit constateerde of ik de kleine nog even wilde zien, vond hij ook wel leuk om te zien of hij haar goed in beeld kon krijgen. Dus nog even mogen kijken naar onze druktemaker.

Ik had wekelijks aanvallen, op een gegeven moment zelfs 2x per week. Dit was best wel heel pittig, maar een operatie? No way! Geen risico's voor mijn kleine meid. 

Ik heb de verloskundige gevraagd of ik ook een glucose test moest doen omdat mijn moeder bekend is met diabetes type 2, na de test bleek ook dat ik zwangerschapsdiabetes had. Gelukkig waren de bloedsuikerwaardes binnen de lijntjes te houden met een dieet, de laatste week voor de uitgerekende datum waren ze soms wel echt te hoog, dus ik zat wel op het randje van insuline spuiten. Het voordeel van de diabetes was dat we veel meer echo's kregen, en aan het einde van de zwangerschap wekelijks groeiecho's.

3 september '18 hebben we een 3D Echo laten maken, maar ons dametje wilde zich niet laten zien, ze had steeds een voet of een hand voor haar oog. We mochten een week later weer komen maar toen liet ze zich helemaal niet zien. ?

Al met al heb ik best een pittige zwangerschap, maar toch ook enorm van kunnen genieten, zo bijzonder dat er een klein mensje in je buik groeit, de schopjes, de hikjes, en zelfs die bolle buik genoot ik heel erg van.

Vrijdag 9 november 2018 hadden we controle bij de verloskundige in het ziekenhuis. Ik zou vanwege de zwangerschapsdiabetes 12 november (de uitgerekende datum) ingeleid worden, dit werd vandaag besproken. Ik had al 2cm ontsluiting dus de hoop op een spontane bevalling werd weer wat groter. 

Ik was best zenuwachtig voor het inleiden, zo veel verhalen gelezen over weeënstormen door het (te snel) ophogen van de medicatie. Ik hoopte zo op een spontane bevalling!