Zwanger...maar toch weer niet gelukkig kunnen zijn...

Mijn vorige blog eindigde ik met positieve testen waarschijnlijk vanwege Pregnyl spuiten die ik eerder gezet had, en het zwangerschapshormoon wat pregnyl is, die nog in mijn lijf zat. Dat waren 3 testen in een paar dagen tijd die allemaal een heel licht positief streepje gaven, maar deze werden niet donkerder of lichter in die dagen. De volgende dag deed ik weer een test...en nu moest het streepje toch echt wel weg zijn als het van de Pregnyl geweest zou zijn.. Maar jullie zien mijn foto natuurlijk al bij mijn blog staan! Die 4e test, dat streepje was toch echt een stuk duidelijker als die andere 3!! Hè wat?? Ik stond er totaal beduusd bij...was ervan overtuigd dat het van de Pregnyl geweest was..en ook niet echt blij... alleen maar bang! De laatste keer dat ik zo gestaan had werd het streepje ook langzaam duidelijker in een aantal dagen, en uiteindelijk was mijn HCG niet hoog genoeg en heb ik een curretage gehad, een week daarna een spoedoperatie omdat het een buitenbaarmoederlijke zwangerschap bleek te zijn.. Potver wat moet ik hier nu van denken.. maar ik ben wel zwanger...ikke daarna huilend mijn man Dave opgebeld, en allebei durfden we na die 3 vroege miskramen en die buitenbaarmoederlijke zwangerschap in 5 jaar tijd, nog helemaal niet gelukkig te zijn.. Want wat hadden we al vaak teleurstellingen meegemaakt en wat hebben we veel verdriet te verwerken gehad..we hadden een grote kans dat het weer mis zou gaan.. 

De dag erna heb ik het ziekenhuis gebeld en natuurlijk weer een test gedaan, want ik wilde dat streepje donkerder zien worden, maar die was ongeveer hetzelfde. We kregen een afspraak voor een echo die week erna. Want waarschijnlijk was er nu toch nog niks te zien. Pfff weer een lange week wachten..een week waarin ik nog wel wat testen versleten heb. Maar die konden ons niet vertellen of het kindje in de baarmoeder zat en of het geen miskraam zou worden.. We hadden ook voor het eerst besloten om voorlopig niks tegen de buitenwereld te zeggen, de keren ervoor hadden we het altijd meteen verteld..maar nu wilden we echt eerst zeker weten dat het goed zou zitten.. Pas bij een kloppend hartje op de echo zouden we ze vertellen dat ik zwanger was... Die week tot aan de echo duurde zo lang! Ik voelde me wel moe en had last van maagzuur, maar verder nog niet veel..en ik zat elke dag in angst of er geen bloed bij zou zitten als ik naar het toilet ging..

Eindelijk...eindelijk was de dag van de echo aangebroken! Wat gingen we met een gespannen gevoel naar de fertiliteitsarts toe en wat waren we bang om weer een grote teleurstelling te krijgen. Ik mocht op de stoel plaatsnemen. Zo vroeg in een zwangerschap worden de echo's nog inwendig gedaan omdat ze anders niks zien. Ik was volgens berekening van de IUI toen 5 wkn en 2 dagen zwanger. Ze moest even zoeken, en toen zagen we een klein vlekje in de baarmoeder.. "Daar zit het" zei ze... pfff het zit in ieder geval in de baarmoeder! Maar veel meer als een vlekje zagen we niet en ze kon nog geen hartje zien kloppen... Na meting van het minuscule rondje moest ik 5 wkn en 1 dag zwanger zijn.. nou dat kon dan wel weer kloppen.. Maar omdat er nog geen hartactie was, waren we nog weinig wijzer of het goed zat.... De arts wilde ook pas een week later weer kijken omdat er dan ZEKER een hartje te zien moest zijn..als ze het na een paar dagen ging doen was het misschien nog steeds zo... En dus gingen we weer naar huis met een afspraak om nog eens te kijken als ik 6 wkn en 1 dag zwanger zou zijn... Wat een onzekerheid bah! We konden ook gewoon echt niet blij zijn...zelfbescherming denk ik... mijn hart kon echt niet meer ellende verduren op dat moment.. En ik ging er maar vanuit dat het een miskraam zou worden binnen nu en een week, net zoals bij de andere 3 miskramen die tussen de 5 en 6 weken kwamen.. Nee me hechten...aan dit kleine "rondje"... dat wilde ik niet! Maar dat gebeurd natuurlijk vanzelf.....

wat duurt die week lang!!......