Snap
  • Zwanger
  • #zwanger
  • #Blessed
  • #geenmisselijkheid
  • #wondertje

Zwanger zonder kwaaltjes!

Mijn zwangerschap verliep eigenlijk prima. Toen ik een week over tijd was toch maar eens een zwangerschapstest gedaan. Daar was die dan het tweede streepje. Het was zondagochtend toen ik de test deed, dus we praten er samen wat over. We waren dol gelukkig, maar toch voelde het ook heel onwerkelijk, onze baby groeide al in mij, maar ik voelde me niet anders.

Maandag de huisarts maar even gebeld. Huisarts deed er niks mee ik kon gewoon naar verloskundige bellen.

Dus gelijk maar even verloskundige gebeld en afspraak gemaakt voor als ik ongeveer 8 weken zou zijn.

In de tussentijd hebben we de naaste familie zoals ouders en broers en zussen al verteld dat er een kleine op komst is. Neefjes en nichtjes vertellen ze nog niks, even de echo en afspraak bij verloskundige afwachten.

Ondertussen voel ik me goed, ik heb nergens last van behalve dat ik wat vermoeider ben. Geen misselijkheid, geen pijntjes alleen moe. En juist doordat je je eigenlijk niets anders voelt als anders, besef je het soms niet dat het echt is. Maar ooooh wat ben ik blij dat ik al de kwaaltjes niet heb.

Eerste keer bij de verloskundige even alle vragen beantwoorden of er geen ziektes of risico's voorkomen in onze families. En daarna voor het eerst een echo. En ja hoor, daar zagen we ons kleine wondertje. De verloskundige zei meteen dat ze een kloppend hartje zag, en heeft het ons ook meteen even laten horen. Wat een onbeschrijfelijk gevoel is dat zeg!!! Je weet, je bent zwanger omdat de test dat aangaf, en dan ineens zie je een klein garnaaltje op de echo, en je ziet het knipperende hartje, en hoor je de hartslag van je baby. Op dat moment werd het voor mij pas werkelijkheid denk ik. Tuurlijk ik wist al een aantal weken dat ik zwanger was, maar toen zag ik het, en hoorde het. Ik voelde me namelijk nog steeds prima!

De hele zwangerschap leef ik een beetje van afspraak naar afspraak bij de verloskundige.

De 20 weken echo is helemaal goed, alles ziet er goed uit, en we krijgen te horen dat het een meisje is. Langzaam aan begint mijn buik ook wat te groeien, sinds week 17 van de zwangerschap pas ik ook echt mijn broeken niet meer. Maar het is een bescheiden buik.

Rond de 18 weken kon ik ook echt duidelijk beweging voelen in mijn buik. En dan besef je dat je eigenlijk al langer die kleine voelde maar het niet echt duidelijk was, je besefte het nog niet. 

Rond de 6 maand begin ik wat last te krijgen van mijn rug en banden. Ik maak een afspraak bij een bekken fysio. Ik krijg oefeningen mee voor mijn houding en moet gewoon niet teveel willen doen. Dus niet meer het hele huis op 1 dag schoonmaken maar taken verdelen. Daarnaast ga ik ook wat minder werken op advies van de fysio.

Zolang ik mijn rust pak en niet teveel wil doen gaat het allemaal prima. En zo ga ik rustig door tot mijn verlof. Op de momenten dat ik rustig zit of lig stuitert mevrouw heerlijk mijn buik door. Soms ging mijn buik echt alle kanten op, wat genoot ik hiervan zeg!!

Hele zwangerschap dus niet echt ernstige kwaaltjes gehad, alles kunnen doen, eigenlijk gewoon een prachtige zwangerschap gehad. Alle controles waren altijd goed mijn bloeddruk was zelfs de hele zwangerschap laag.

En zo waggelde ik mijn verlof in wachten op het moment!!! Wat was ik ongeduldig en hoopte ik dat ik niet te lang moest wachten!! En in de tussentijd, genoot ik van ons drukke meisje die dagelijks mijn buik alle kanten liet opgaan!!

Wordt vervolgd...