4 jaar geleden
Zwanger zijn van ons eerste kindje
2018-2019
In april 2018 hadden we besloten om het gaan te proberen, een eerste kindje! We hadden het er al vaker over gehad, maar elke keer stelde we het uit. Ik was er nog niet 100% klaar voor. Mijn paniek aanvallen waren inmiddels een jaartje weg en ik werd steeds zelfverzekerder door het motor rijden! In 2018 begon bij mij ook de babyfever en zijn daarom ook direct begonnen.
Iedere vrouw wilt snel zwanger worden, dus deden wij ook aan ovulatie testen. We zijn in totaal 4 keer teleurgesteld, maar uiteindelijk waren we snel zwanger, in augustus hadden de eerste positieve test! We waren zo gelukkig, maar dan komt er ook een moment van 'zijn we er echt klaar voor'?
Toen ging de roze wolk over naar een grijze wolk door vervelende zwangerschapskwaaltjes
Vanaf week 7 begon ik hele erge pijn in mijn onderrug te krijgen, ik ging er vanuit dat dit erbij hoorde en ging maar door en door. Uiteindelijk had ik zulke pijn dat ik bijna niet meer kon lopen. De dokter had aangegeven dat ik bekkeninstabiliteit had en was pas 8 weken zwanger. Hierdoor heb ik het vroeg aan mijn werkgever laten weten, dit vond ik best eng aangezien er nog van alles kon gebeuren. We hebben het alleen aan mensen die van belang waren laten weten, familie wist het immers al vanaf dag 1! Het ging uiteindelijk steeds slechter met mijn bekken waardoor ik maar 3 uur per dag kon werken en dus in de ziekte wet belande.
Ik had mijn zwangerschap toch wat anders voorgesteld dan dit...
Ik heb bijna niet kunnen genieten van de zwangerschap. Niet alleen door de bekkeninstabiliteit maar ook door een lage bloeddruk. Steeds het gevoel hebben van flauw vallen is echt vreselijk! Het enige positieve was dat ik erg verliefd was op mijn buik, hij was echt prachtig! Ik voelde me op en top vrouw.
We kregen bij de verloskundige te horen dat we een meisje kregen, we waren door en door gelukkig. We hadden namelijk een gezonde lichtelijke voorkeur, in een latere blog vertel ik waarom.
De 20 weken echo bracht toch wat spanning met zich mee, ik was zo bang dat ze wat zouden vinden. We hadden in de eerste paar weken een NIPT-Test gedaan en dit was allemaal goed, dat gaf mij toen zo veel rust! Godzijdank dat ze ook niets hadden gevonden bij de 20 weken echo. Alles was goed met onze sterke kleine meid. Om je dochtertje te zien op een echo, iedere keer weer, was zo bijzonder. Dit sloeg mij er altijd doorheen. Ik keek bijna dagelijks foto's en filmpjes. Madam was inmiddels ook super bewegelijk en had hierdoor wel meer last van mijn bekken. Ik ben best klein en dan trapt zo'n ukkie ook even overal tegen aan, auw. Als ik er weer aan denk voel ik de pijn weer haha!
Doordat ik deels in de ziektewet zat, werd mijn contract niet verlegd. Als dit niet het geval was geweest was hij wel verlengd geweest. Door een nieuwe directeur, die puur naar de cijfers en aanwezigheid keek, was ik het haasje. Gelukkig ging ik full-time de ziektewet in. Het heeft mij heel veel pijn gedaan, aangezien ik het echt naar mijn zin had. Ik heb er echt even om moeten huilen en vloeken (ja ik ben zo'n persoon haha). Gelukkig ligt dit nu achter me en kijk ik weer positief naar de toekomst!!
Alsof ik nog niet genoeg lichamelijke klachten had.. Toen ik 34 weken zwanger was, brak ik ook nog eens mijn enkel op twee plaatsen.. Hierover meer in een vervolg blog.
Op 25 April 2019 om 10.29 uur was het zover, Noah was geboren! Godzijdank de kleine was gezond en wel. We zijn super trots en dol en dol gelukkig dat ze er eindelijk is!!
Hierover meer in een vervolg blog!