Snap
  • Zwanger

Zwanger zijn moest toch juist een mooie tijd zijn?

Vorige keer vertelde ik over onze verassing dat we een tweeling zouden krijgen, en over ons eerste ziekenhuis bezoek. Hier het vervolg.

In het ziekenhuis kregen wij te horen dat de kindjes de placenta samen deelden hierdoor maakte de kinderen kans op TTS ( Tweeling Transfusie Syndroom) dat houd in dat ze samen alles delen en dat het bloed ook van het ene kindje naar het andere gaat. Om het maar even in hollandse termen te zeggen want van de ziekenhuis termen werd ik ook niet veel wijzer. Als er TTS ontstaat betekend dit dat het ene kindje het bloed niet terug geeft aan het andere kindje. Ik schrok hier heel erg van ook al was het nog helemaal niet zo ver. We moesten daarom wel voor onze 20 weken echo naar het LUMC. Ik kreeg iedere 2 weken controle in Leiderdorp en dat verliep altijd wel redelijk. Onze familie's waren onwijs trots dat er een tweeling in de familie ( bij ) kwam. Bij omdat mijn jongere broertjes ook een tweeling zijn ( twee-eiig). Toen we onze 20 weken echo hadden was ik heel erg zenuwachtig. Ik heb ruim 1.5 uur gelegen en kon niet meer, ik was het helemaal zat maar die vrouw bleef maar door gaan met dat echo apparaat in mijn buik duwen. Op een gegeven moment gaf ik ook aan dat ik erg lang vond duren. Ze reageerde nauwelijks op mijn opmerking maar niet veel later was het klaar. Ze moest even wat gaan overleggen met de dienstdoende Gynaecoloog. Niet veel later werden we naar de wachtkamer gestuurd voor een gesprek met haar. Daar kregen we te horen dat 1 van de kindjes een verwijd hersenkamertje had en dus een grote kans had op een waterhoofd. Ze vroeg me of ik de zwangerschap af wilde breken. Ik moest huilen hoe kon dit nu ze hadden dit in Leiderdorp niet gezien waarom hier dan wel. ik was kapot. Ik moest bloed laten prikken om te kijken of ik een virus had gehad waardoor dit had kunnen gebeuren. In de auto belde ik mijn vader huilend op. Mijn ouders zeiden meteen dat we het niet weg moesten laten halen, zij zouden ons wel helpen als het zover was. Dit was een hele opluchting ondanks dat we zelf ook al snel hadden besloten om ze niet weg te laten halen. 1,5 week later had ik weer een gesprek bij mijn eigen gynaecoloog die schrok van wat ik vertelde. Hij ging meteen een echo maken, maar wat ze in Leiden hadden gezien dat zag hij absoluut niet. hij heeft wel 4 metingen gedaan maar zijn hersenkamertje was echt niet verwijd. ( we wisten inmiddels dat we 2 jongens zouden krijgen).
 De spanning nam af ik hoopte dat ik nu echt wel een beetje kon gaan genieten.

Binnenkort meer!!

8 jaar geleden

Zo dan schrik je wel ja! Toen ons mannetje al 8 maanden was stelden ze bij het cb vast dat zijn hoofd te snel gegroeid was. Toen we om dit te controleren in het zikenhuis waren hadden ze het ook over een waterhoofd. Gelukkig was dit ook bij ons niet het geval, maar geschrokken waren we zeker! Op naar je volgende blog ;)

8 jaar geleden

wat verschrikkelijk raar hoe het is gedaan bij de 20 weken echo zeg! En ook raar dat het niet gelijk is door gespeeld aan je eigen gyn. Hier zou namelijk slecht nieuws bij de 20 weken echo gelijk door gespeeld worden aan de verloskundige.