Zwanger zijn is niet leuk!

‘’Als je kindje is geboren ben je alles vergeten…’’

Het leed dat zwanger zijn heet. Weet je het nog, toen je zwanger was? Alle mooie woorden om je heen, alle goedbedoelde adviezen, alle tips, tricks en regeltjes hoe het zou moeten?

Iedereen vertelde je hoe mooi zwanger zijn was. Wat voor gloed je over je heen krijgt als je blij bent met je zwangerschap. Hoe je haren voller worden, je huid soms mooier wordt en hoe bijzonder alle bewegingen zijn. Hoe je moet genieten van de 9 maanden want ‘ze zijn zo voorbij’.

Nou dames, ik kan na 2,5 zwangerschap vertellen dat alle deze prachtige woorden voor mij de grootste bullshit zijn die ik me maar kan verzinnen.

Ja, de eerste schopjes zijn bijzonder, maar besef dat het kindje groeit. De spieren groeien en de kracht groeit dus ook. Zo gaan de ‘schattige’ schopjes over naar ernstige mishandelingen van binnen. Wordt je blaas aan gort geschopt en breken je ribben in 198 stukken. Oh wat bijzonder. #sarcasmeuit

En dan nog niet gesproken over die gloed die sommigen over zich heen dragen. Nou, volgens mij heeft moeder Natuur mij daar in overgeslagen hoor. Ik leek en lijk op een vaatdoek. Zo eentje die je gebruikt om je tuinstoelen mee af te doen, nadat deze de hele winter buiten hebben gestaan door weer en wind. Gloed? Hier geen hoogglans, maar eerder mat dekkend. En je huid zelf, mijn huid…? Een blinde zou er een verhaal uit kunnen lezen. De maan is er niets bij, een magnum almond of die grote grindtegels weerspiegelen een beetje hoe mijn huid er uit zag.

Eén ding dat wel klopte voor mij was het haar. Wat werd het mooi vol! Ho wacht, het kind moest er nog uit. Daarmee verloor deze vos ook haar haren. Inhammen waar Jaap Stam om moet lachen , babyhaartjes die een jaar nodig hebben om een beetje terug te groeien en de hele glow is uit je haar hoor.

Maar gelukkig, als je kindje geboren wordt ben je alles vergeten. Ha-ha, laat me niet lachen! Mijn gat brandde nog steeds hoor toen het kleine aardappeltje op m’n borst lag. Dan moet de placenta er nog uit en daarna beginnen de naweeën nog.

Ik wil jullie niet zo zeer waarschuwen voor een zwangerschap, het resultaat is meestal wel prima. Maar om de taboe te doorbreken durf ik heel hardop te zeggen dat het voor mij 9 maanden flink afzien was!

Tuurlijk zijn er dames die echt door hun zwangerschap heen fietsen en tuurlijk zijn niet alle clichés bull, maar ook die andere kant mag van mij genoemd worden. Laten we de taboe doorbreken door even allemaal te zeggen, dat zwanger zijn meestal best kut kan zijn!