Zwanger worden - deel 4

Zullen we een inwendige echo krijgen? Zal hij gaan lopen klagen over mijn gewicht? Is er misschien iets ernstigs aan de hand met me? Waarom heb ik nog geen eisprong gehad? Ik zit inmiddels al op dag 48 van mijn cyclus. Zal hij daar de rede van kunnen achterhalen? 

Zomaar even een greep uit mijn gedachtenstroom. Ik sta onder de douche en kan alleen maar denken. Morgen gaan we naar de gynaecoloog en ik kan er totaal niet tegen dat ik gewoon niet weet wat me te wachten staat. Mijn man komt boven en doet de deur van de douche open. 'Gaat het?' vraagt hij me. 'Ik weet het niet. Ik maak me druk. Druk om morgen en misschien nog wel meer...' Ik kan er niets aan doen. Ik ben een rasechte denker. Even laat ik een traan lopen. Ik ben totaal niet fit dus dat zal ook allemaal wel een rol spelen bij mijn emotionele buien. 'Ga vanavond maar op tijd naar bed', zegt mijn man. 'We zien morgen wel hoe het gaat en wat er gaat gebeuren.' En dat is ook zo. Ik kan er wel over na blijven denken, maar daar word het echt niet anders van.

Na een redelijke nacht slaap was het dan eindelijk de dag van de afspraak. Ik was me nog gauw even en doe wat make up op. Tja, je weet maar nooit. Ik houd er rekening mee dat er een inwendige echo gemaakt kan worden. Wanneer mijn man bij de huisarts vandaan komt en ik klaar ben, vertrekken we naar het ziekenhuis.

We zijn op tijd, de gynaecoloog natuurlijk niet. Ik vraag na een half uur gewacht te hebben gauw even bij de balie of dokter Metaal uit loopt. 'Nee hoor,' zegt de vriendelijk stem achter de balie. 'Dokter Metaal heeft uw dossier meegenomen dus ik verwacht dat hij u ieder moment kan komen halen.' 'Okee, dank u wel', zeg ik haar. 'Dan neem ik nog even plaats in de wachtkamer.' Na een korte tijd hoor ik een stem achter een muur weg komen. Het roept mijn naam. 'Loopt u met me mee?' Hè hè, dokter Metaal, eindelijk! Braaf lopen mijn man en ik achter hem aan door de lange witte gangen heen. In zijn kamer nemen we plaats aan zijn bureau.

'Zoals ik begrijp uit uw papieren wilt u graag weten of alles nog wel in orde is in uw lichaam,' begint hij. Dat klopt. Dat wil ik graag weten. Alles is sinds de miskraam nog steeds van slag en eigenlijk maak ik me best zorgen. Dit vertel ik de gynaecoloog dan ook. Gelukkig wordt me al gauw verteld dat ik straks een inwendige echo krijg om te kijken hoe alles is en al vlot zitten mijn man en ik dan in de echokamer en wordt er gekeken naar mijn eierstokken en hoe de baarmoeder er uit ziet. Alles lijkt keurig. Er blijken zelfs eiblaasjes aanwezig te zijn. Ik voel een hele spanning van me af glijden wanneer hij dit verteld. Mijn lichaam maakt blijkbaar wel eitjes, maar.... Waarom springt er dan geen één? 

Die vraag stelde mijn man dan ook vrij snel en het antwoord van de gynaecoloog was dan ook dat mijn gewicht een grote rol kon spelen. Dat kan ook de rede zijn waarom mijn cyclus zo van slag is. Kan... Ik heb als advies mee gekregen contact op te nemen met de huisarts om die te vragen of ik doorverwezen kan worden naar een diëtist. De gynaecoloog blijft meekijken vanaf de zijlijn. Hij zal blijven meedenken en als hij denkt dat hij wat voor ons kan doen, springt hij meteen in. Over drie maand heb ik een telefonische afspraak met hem en dan zullen we het wel weer zien.

Buiten het ziekenhuis heb ik meteen de huisarts gebeld. Dat ik moet afvallen, dat is wel duidelijk. Ik wil dat al zo lang, maar ben echt een stok achter de deur nodig. Afvallen is in mijn geval niet alleen goed voor de vruchtbaarheid, maar voor zoveel meer. Ik ga mijn beste beentje voorzetten. Of zoals mijn collega vandaag tegen mij zei, 'Denk nog eens na over die 10% waar ik je over vertelde.' Ja, eerst maar rustig aan proberen. Als ik 10% van mezelf kwijt ben, scheelt het al enorm. En dat is dan ook mijn eerste doel. 

En verder? Mijn ovulatietesten die ik nog over heb blijven lekker in de kast liggen, mijn flinke rij testen die ik de afgelopen 48 dagen heb gedaan zijn in de prullenbak beland. Ik denk dat de wederhelft en ik het maar gewoon leuk moeten houden. No stress :)