Zwanger worden - deel 2

Ik had mezelf in het verleden nog zo beloofd nooit aan die rommel te beginnen. En daar zit ik dan op de wc met toch echt een ovulatietest in mijn handen. Ooit, in een ver ver verleden, toen zwanger worden voor ons nog geen moeite leek te zijn, dacht ik inderdaad niet dat ik dit ooit nodig zou zijn. En toch gebruik ik ze deze ronde. En nee, niet maar vijf testjes. Nee, ik ben al vanaf dag twee van mijn cyclus bezig met testen. Gewoon om eens te kijken of ik überhaupt wel een eisprong heb. Ik plak ze allemaal per dag onder elkaar op mijn papiertje die ik heel subtiel de titel "ei zoeken, 1ste paasdag" heb gegeven. Vandaag zit ik alweer op dag 20.

Helaas, de test is nog steeds negatief. Ik blijf maar staren naar die stomme teststrips die echt niet lijkt te verkleuren. 

Misschien duurt het even voordat hij verkleurd. Misschien is de test even tijd nodig. Ik zeg, een dag of twee ipv de 8 minuten die op het pak staan? Nee, ik geloof niet dat de strip nog gaat verkleuren. Misschien heb ik wel gewoon geen eisprong. Misschien, heel misschien is het ons wel gewoon niet meer gegund om zwanger te raken...

Deze gedachte maakt me verdrietig. En soms, heel soms komt zelfs de gedachte in me op dat ik dit alles misschien wel helemaal niet meer wil, dat zwanger worden. Heel snel schut ik die gedachte weer van me af. Misschien moet ik gewoon eens leren geduld te hebben en niet alles op mijn tijd te willen. 

Ik heb inmiddels een brief gekregen van de gynaecoloog. Een brief met allemaal vragen die man en ik moeten beantwoorden. Ik heb hem al een tijdje in huis liggen en toch nog steeds niet ingevuld. Ik weet niet of ik wel naar het ziekenhuis wil. Misschien moet ik maar gewoon genoegen nemen met de samenstelling van ons gezin. Ik ben blij met onze twee jongens. Ergens in het verleden heb ik eens gezegd dat als ik na onze zoons niet meer zwanger kon raken, ik er vrede mee zou hebben dat we met ons vieren zouden blijven. Meh... en toch zit ik hier met die rot ovulatietesten die ik ooit nog zo verafschuwde.

Ik kijk op mijn app. Ja zelfs dat heb ik, een mama app. Ik kijk alleen even wat die aangeeft, wanneer die aangeeft dat ik gemiddeld een positieve ovulatietest zou moeten hebben. Juist.... vandaag.... Nou moet ik niet uitgaan van een app en gelukkig doe ik er dan ook bar weinig mee. 

Ik leg mijn testje op het medicijnkastje. Laat maar even drogen, dan kan die straks bij dag 20 op de lijst geplakt worden. Gelijk komen er weer vragen boven. Zal ik wel een eisprong hebben? Moet ik wel nog even door testen? 

We gaan nog maar even door. Misschien word dit wel weer een lange cyclus...