In mijn vorige blog schreef ik over dat ik dacht dat ik zwanger was en dat ik niet zwanger bleek te zijn. Maar een maand later was het wel 'raak'. Maar waar blijft die roze wolk nou?
Ik heb dit zelfde nu, bij mijn 1e. Heel blij dat mijn ouders en schoonouders blij zijn met hun 1e klein kind maar nog steeds (23 weken) dringt het niet erg door. Ieder andere pronkt met hun zwangere buik maar bij mij zie je ook gewoon nog helemaal niets. Vind ik dit erg? Nee niet eens. Ik ben altijd dik geweest dus ik zit ook totaal niet te wachten op een dikke buik. Heel erg benieuwd hoe alles over een paar weken eruit ziet. Zal ik dan ook nog steeds zo nuchter zijn? Ik zal dan in ieder geval Ein-de-lijk weer van carpaccio kunnen genieten ?
Herkenbaar hoor! Soms besefte in einde van de dag pas weer dat ik zwanger was. En hoeveel weken was ik ook alweer? De meeste spullen heb je nu wel in huis dus daar ben je ook niet heel druk mee.
Na de 20 weken echo heb ik een pakje gekocht, daarna begon het ook iets meer te leven gelukkig.
Het is anders, en dat maakt niet uit want als de baby er is dan klopt het.
De tweede was een flinke verrassing hier, dus was het gevoel weet ook niet gelijk. Inmiddels 24w zwanger en verheug me nu wel heel erg op de komst van ons kleintje. Heeft wel even geduurd voor het yes gevoel kwam. Zeker in begin voelde ik me mega schuldig tegenover onze eerste.
Ik herken het ook, terwijl ik bij onze eerste heel erg genoten heb en het niet als pittig heb ervaren (op de bevalling na dan). Bij mij is het meer de angst hoe ik straks alle ballen hoog houd en of ik wel weer zo zal genieten of dat het straks tegenvalt. Hou ik van beide evenveel en doe ik geen van 2 tekort? Veel vragen/onzekerheden. Later in de zwangerschap wel steeds meer genoten van alles. Nu 35 weken en hoewel ik nog steeds met die onzekerheden zit mag het van mij wel komen en ben ik er klaar voor om het uit te gaan vinden. Dus het word wel beter maar het is wel echt anders dan een eerste ;-)
BirdZilla
Ik heb dit zelfde nu, bij mijn 1e. Heel blij dat mijn ouders en schoonouders blij zijn met hun 1e klein kind maar nog steeds (23 weken) dringt het niet erg door. Ieder andere pronkt met hun zwangere buik maar bij mij zie je ook gewoon nog helemaal niets. Vind ik dit erg? Nee niet eens. Ik ben altijd dik geweest dus ik zit ook totaal niet te wachten op een dikke buik. Heel erg benieuwd hoe alles over een paar weken eruit ziet. Zal ik dan ook nog steeds zo nuchter zijn? Ik zal dan in ieder geval Ein-de-lijk weer van carpaccio kunnen genieten ?
Anoniem
Herkenbaar hoor! Soms besefte in einde van de dag pas weer dat ik zwanger was. En hoeveel weken was ik ook alweer? De meeste spullen heb je nu wel in huis dus daar ben je ook niet heel druk mee. Na de 20 weken echo heb ik een pakje gekocht, daarna begon het ook iets meer te leven gelukkig. Het is anders, en dat maakt niet uit want als de baby er is dan klopt het.
LinaVanilla
De tweede was een flinke verrassing hier, dus was het gevoel weet ook niet gelijk. Inmiddels 24w zwanger en verheug me nu wel heel erg op de komst van ons kleintje. Heeft wel even geduurd voor het yes gevoel kwam. Zeker in begin voelde ik me mega schuldig tegenover onze eerste.
OnMyMamaMind
Ik herken het ook, terwijl ik bij onze eerste heel erg genoten heb en het niet als pittig heb ervaren (op de bevalling na dan). Bij mij is het meer de angst hoe ik straks alle ballen hoog houd en of ik wel weer zo zal genieten of dat het straks tegenvalt. Hou ik van beide evenveel en doe ik geen van 2 tekort? Veel vragen/onzekerheden. Later in de zwangerschap wel steeds meer genoten van alles. Nu 35 weken en hoewel ik nog steeds met die onzekerheden zit mag het van mij wel komen en ben ik er klaar voor om het uit te gaan vinden. Dus het word wel beter maar het is wel echt anders dan een eerste ;-)