Zwanger van de tweede.

Ik ben inmiddels 8 week en 5 dagen zwanger volgens mijn app, volgens de verloskundige en de laatste echo daar is het 8 week en 2 dagen. Ik zit er al een tijdje over na te denken om een blog te gaan schrijven, waarom geen idee zodat ik van me af kan schrijven.

Het begin.

Ik zal eerst beginnen bij het begin, donderdag 12 november begon ik me wat min te voelen ik dacht ach de griep zal wel rond gaan. Vrijdag 13 november ben ik toch eerder naar huis gegaan van me werk want ik was echt goed beroerd, nooit is toen bij me opgekomen dat ik wel eens zwanger kon zijn want ik was nog lang niet over tijd. Toen ik zaterdag naar vrienden ging samen met mijn man en dochter bleef de beroerd hij zich aan houden maar hou eigenwijs ik ook was toch weg gaan. Mijn vriendin heb ik toen verteld dat ik steeds zo beroerd ben en ik er niets van snapte, zij zei gelijk je bent hartstikke zwanger. Samen hebben we op symptomen gezocht en het eerste wat in beeld kwam was zwangerschapsymptomen. Toch bleef ik twijfelen het duurde namelijk nog minstens een week voor dat ik ongesteld zou moeten worden, 's avonds tijdens onze meiden avond met nog twee vriendinnen. Die avond ben ik met een vriendin hals over kop naar de nacht apotheek geweest, thuis kwamen we er achter dat het geen vroeg bepalende test was. Dus was ook negatief maar ik had ook niet anders verwacht. Dinsdag 17 november een vroegtijdige bepalende test gedaan en die was vol positief.

Nu.

Inmiddels zijn we 5 week verder, mijn werk weet het inmiddels ook twee week omdat ik steeds beroerder werd en huilend op het werk zat. Ik kon niet anders dan het vertellen, iedereen was erg blij voor me en veel viel voor hun ook op hun plek waarom ik zo afwezig was en aldoor zo misselijk. De misselijkheid was/is echt ondraaglijk, bij onze eerste heb ik het helemaal niet zo erg gehad. Ik kan niet spugen en loop kokhalzend door de dag, ik sta misselijk op en ga misselijk naar bed. Alle huis tuin en keuken dingen heb ik geprobeert niets hielp. De laatste week voor de kerstvakantie heb ik medicatie gekregen van de huisarts zodat ik in elk geval naar mijn werk kon. Sinds ik vakantie heb gaat het iets beter, als ik heel inspannende dingen doe speelt de misselijkheid weer erg op en kan ik voor nood een zetpil nemen voor de misselijkheid. Maar zolang het niet hoeft en het gaat met rustig aandoen neem ik niets. 

Mijn gedachten nu.

Veel zullen vast denken waarom neem je er pillen voor je bent zwanger, klopt maar de horrorverhalen dat ze niet konden eten en opgenomen moeten worden in het ziekenhuis wil ik al helemaal niet. Ik heb een dochter van  eigenlijk bijna 4 vrijdag eerste kerstdag word ze 4 jaar, maar ze vraagt veel aandacht van mij en niet van mijn man. Daarnaast hou ik echt van mijn werk en denk ik misschien ook wel een beetje dat ik onmisbaar ben, daarom meld ik mij liever niet ziek. 

Piekeren? Of toch wat leuk doen?

Nu heb ik gelukkig eerst kerstvakantie, dat betekend 2 weken op adem komen en ook een beetje piekeren. Ik ben een echte piekeraar soms, doe ik dingen wel goed had het niet anders/beter gekund? Maar daar moet ik mee ophouden, ik ga nu genieten. Morgen lekker een dagje voor mezelf, lekker shoppen met een vriendin en daarna uiteten.