12 jaar geleden
36+
Ik heb er nooit bij stil gestaan dat ik vanaf 36 jaar risico loop op een kind met een afwijking. Ik heb altijd gedacht dat het pas na mijn veertigste misschien moeilijker zou zijn. Hoe ik er bij kom weet ik niet. Bij de eerste kennismaking met mijn verloskundige wees zij mij erop dat ik, gezien mijn leeftijd, kans heb op een baby met downsyndroom omdat ik 38 jaar ben. Terwijl het nog niet tot mij doordrong dat ik als alleenstaande een baby verwachtte, moest ik ook bedenken wat ik zou doen als mijn baby downsyndroom zou hebben.
Mijn verloskundige vertelde mij dat ik kosteloos een vruchtwaterpunctie kon laten doen. Ik wist niet wat het was tot dat ik op internet las over de verschillende onderzoeken waaronder de vruchtwaterpunctie. Ook sprak ik mijn vriendinnen die net als ik in de dertig zijn. Het gaf me veel onrust en angst. Ik voelde dat mijn baby gezond zou zijn en dat ik mij geen zorgen hoefde te maken. Mijn verloskundige, die zelf erg rationeel is, vertelde mij dat ik, gezien mijn leeftijd meer risico op een kind met downsyndroom heb en dat het verstandig zou zijn om een vruchtwaterpunctie te doen. Ik las op internet dat een vruchtwaterpunctie een miskraam kan veroorzaken. Mijn verloskundige zei, “ dus jij neemt liever het risico op een kindje met downsyndroom dan risico op een miskraam”?. Dat kwam hard aan. Ik heb uiteindelijk besloten om een combinatietest te doen. Als daaruit zou blijken dat ik een verhoogde kans heb op een kind met downsyndroom, zou ik erover nadenken om een vruchtwaterpunctie te doen. Uit de combinatietest bleek dat ik geen verhoogd risico had. Vervolgens kwam ik achter dat ik evenals de vader van mijn kind drager ben van sikkelcel. Dat schijnt veel voor te komen bij mensen uit Afrika en uit het Middellandse zee gebied. De verloskundige kwam weer met de vraag of ik abortus zou willen overwegen als mijn baby kans heeft op de sikkelcel. Ook dit keer weigerde ik, want mijn gevoel was goed. Wel werd ik angstig en de hormonen maakten het allemaal erger. Gelukkig stelden mijn vriendinnen mij gerust en probeerde ik mijn angsten los te laten. Zolang ik maar aan mijn positieve gevoel vasthield zou het goed komen.
Ik vond het erg vermoeiend om assertief te zijn terwijl ik me emotioneel en angstig voelde. In mijn werk ben ik rationeel en assertief maar als zwangere vrouw was ik erg gevoelig en emotioneel. Ik voelde dat ik steeds weer voor mezelf en mijn baby moest opkomen.
Na de geboorte van mijn baby werd bloed uit de navelstreng genomen om de uitslag van de hielprik te bevestigen. Mijn baby bleek helemaal gezond te zijn. Dit bevestigde mij weer dat ik altijd op mijn gevoel moet afgaan en mij niet moet laten leiden door de druk van anderen. Dat is wat ik heb geleerd tijdens mijn zwangerschap. Vertrouw op je gevoel en laat je niet leiden door angst.
irikro
Inderdaad heel goed om op je eigen intuïtie af te gaan. Soms best lastig met de zwangerschapshormonen. Ik was ook 38 toen bij mij de combinatietest werd gedaan. Hieruit bleek de kans op afwijkingen in mijn geval net zo groot (of klein) als bij iemand die 20 jaar oud is. Er werd mij toen verteld dat het o.a. een groot verschil kan maken of je wel of niet rookt voor/tijdens de zwangerschap (dit geldt ook voor de vader). Alleen leeftijd zegt niet alles, maar ook leefstijl. Uiteindelijk werd de kans op een afwijking bij mij vele malen lager ingeschat dan de kans die bestaat op een miskraam na een vruchtwaterpunctie. Er is bij ook nooit op aangedrongen om dat te laten doen gelukkig. Wel erg kort door de bocht die opmerking van je vk!
nikirisnien
Wat een verkeerde invloed heeft die verloskundige gehad. Ik was ook 36+ bij mijn derde zwangerschap en wij hebben gelukkig totaal geen druk gehad. We hebben vanwege de risico's besloten om geen testen te doen en onze gynaecoloog heeft ons niet onder druk gezet dat vond ik erg prettig. Een miskraam zou ik mezelf niet kunnen vergeven maar een kindje met Down Syndroom was bij ons welkom geweest. Natuurlijk liever een gezond kindje maar wij vonden dat we geen zwangerschaps risico moesten nemen voor een kindje wat al zo welkom was .... Uiteindelijk ben ik bevallen van een mooie en gezonde dochter.
Anoniem
hey , herken dat wel maar bij mij werd er niet aan gedrongen gelukkig. Was 43 toen bleek dat eropeens weer een kindje naruim 13 jaar bij komt. Als je een vast vertrouwen in God hebt zal Hij je kracht geven om het te dragen .Een kindje met of zonder beperkingen is altijd welkom , helemaal wel als je met ze werkt.Grote schatten , maar ben wel dankbaar dat we een gezond kindje hebben gekregen.Dat is niet een autimatisme.EEN GROOT GESCHENK !!!!!!!!!!!!
Anoniem
Goed van je dat je trouw aan jezelf bent gebleven en niet je heb laten leiden door angst! Moeilijk is dat soms als ander om je heen zo'n andere mening hebben, maar idd blijf trouw aan je gevoel, vaak voel je het als moeder prima aan. Vind het trouwens een vreselijk harde opmerking die de vk maakt, maar misschien ligt dat dan ook wel aan hoe ik over de dingen denk. Ik zou acuut een andere vk gezocht hebben, ja natuurlijk liever risico op down dan op miskraam, kindje met down mag toch ook leven...