Zwanger of niet en dan de volgende belangrijke vraag!!

Martin en ik zitten te wachten en te staren naar de zwangerschapstest. De seconden tikken voorbij en zien alleen de controle streep opkomen.

Geen andere streep komt er op, dus helaas negatief de test.
Maar goed dit was de eerste maand. Hoeveel mensen zijn meteen zwanger in de eerste maand?

Misschien ook maar goed dat we niet meteen zwanger zijn, want nu hebben we nog 2 huizen.

We besluiten per direct te gaan samen wonen.

Waarom ook niet, we gaan proberen samen een kindje te krijgen, dus dan kan samen wonen ook wel hihi.

Mijn ouders reageren geweldig. Ze vinden het super leuk. Daarna gaan we naar Martin zijn ouders,

We komen daar beide helemaal enthousiast aan. Super vrolijk en helemaal lacherig. 
 Zijn ouders willen graag weten hoe of wat want waarom zijn we zo vrolijk. Dan vertellen we dat we besloten hebben om te gaan samen wonen. We wachten op een reactie maar die blijft uit. 2 gezichten staren ons aan (precies zoals wij vanmorgen deden naar de zwangerschapstest maar dat laten we maar even achterwege), de minuten verstrijken en eindelijk begint er een besef te komen. Waarom samen wonen krijgen we als reactie, nou omdat we samen verder willen. Ja maar dat kan toch ook vanuit jullie eigen huis? Ik weet niet precies wat ik hiermee aan moet. Ik word er zelfs onzeker van.

Martin geeft als reactie naar zijn ouders dat het voor ons goed voelt en we dit graag zo willen. Martin zijn moeder staat op en loopt weg. Zijn vader zegt dat hij het er niet mee eens is, maar als Martin het zo wilt, hij dat maar lekker moet doen.

We gaan weer weg, niet zo vrolijk als toen we kwamen eigenlijk. Onze stemming is nu best wel bedrukt. pppfff waarom reageren ze niet zo leuk eigenlijk.

De maanden daarna zijn eigenlijk net als deze maand. We zijn niet zoveel bezig met zwanger worden al wordt het wel steeds elke maand meer. Op een gegeven moment test ik standaard de ochtend van mijn NOD. Zodra ik weet dat ik niet zwanger ben, ben ik binnen een 2 uur ongesteld.

De gynaecoloog geeft aan dat hij dit wel had verwacht. Zwanger worden terwijl je endometriose hebt, is moeilijk. Niet onmogelijk maar wel moeilijk. We moeten gaan temperaturen om te zien wanneer ik een eisprong heb.

Ondertussen hebben we besloten in maart 2005 op vakantie te gaan naar Mexico. Als we daar geen ontspanning hebben, dan weten we het niet meer hoor zeggen we nog tegen elkaar. Ondertussen zijn we nog steeds niet zwanger.

Altijd heb ik gezegd dat ik getrouwd kinderen wil krijgen. Dat is een gevoel van mij. Voor Martin hoeft het niet zo nodig en dat spreekt hij ook uit. Ik zou Petra niet zijn als ik daar niet iets mee deed.

Dus 18 februari 2004, op mijn verjaardag, gaan we heerlijk uit eten bij een mexicaans restaurant in Amsterdam. Heerlijk eten, veel gezelligheid. In het restaurant is het mega druk. Elk tafeltje is bezet en hoop gepraat vult de ruimte. Dan is daar het toetje, ik kijk rond en denk bij mezelf, ik ga het gewoon doen.

Ik sta op en zie Martin naar me kijken. Hij denkt dat ik naar de toilet ga, maar dan zak ik richting de grond. Zijn ogen worden groot en kijkt nerveus om zich heen. Het gepraat wordt minder en op een gegeven moment is het gewoon stil.
Ik kijk naar Martin en zeg; vanaf 7 augustus heb ik het gevoel dat ik een soulmate heb gevonden, een soulmate die mij geeft wat ik nodig heb, die me de ruimte geeft als ik ruimte nodig heb, me een schouder geeft wanneer ik een schouder nodig heb, me een schop onder mijn kont geeft wanneer ik een schop nodig heeft en vooral gas terug geeft wanneer ik te veel gas geef.
Een soulmate waar ik zielsveel van hou en een soulmate waar ik oud mee wil worden. Lieve Martin, wil je met mij trouwen?!

En dan, dan is het muisstil in het restaurant. Iedereen kijkt naar Martin en wacht op antwoord. Ik ook trouwens hihi.
Martin houdt niet van alle aandacht die nu op hem gericht is. Ik zie hem worstelen met de woorden die hij wilt uitbrengen. Mond gaat open en weer dicht.

Hij schuift zijn stoel naar achteren en staat op. Gaat hij nu weglopen denk ik? Het zal toch niet, ik kijk nerveus om mij heen, nog steeds is het muisstil. De seconden lijken minuten en de minuten lijken uren.

Dan gaat hij voor me staan en trekt mij omhoog, geeft mij een dikke knuffel en zegt, Is dat niet mijn tekst? Iedereen begint hard te lachen en ik lach mee. Dan zegt de ober, meneer u moet nog wel antwoord geven?

Martin begint te lachen en zegt, Natuurlijk wil ik met jou trouwen lieve Petra. Iedereen in het restaurant begint te klappen en we krijgen een nieuw toetje hihi.

Op de terugweg bel ik mijn ouders, ze zijn door het dolle heen!!!! en dan het moeilijkste, Martin zijn ouders. We besluiten langs te gaan, hadden we dat achteraf beter maar niet kunnen doen of wel ............................................