Zwanger na een miskraam.

Wij hebben 2 superlieve dochters van 7 en 3 en vorig jaar om deze tijd kreeg ik een miskraam. Met 12 weken zwangerschap kreeg ik een echo waarop te zien was dat het kindje met 9 weken was overleden. Dit was echt een donderslag bij heldere hemel, hier hadden we absoluut geen rekening mee gehouden....wel met het feit dat er iets mis kon zijn met het kindje maar niet dat het ook gestorven kon zijn. En dan nog 3 weken bij je zit zonder dat je er iets van merkt. Ik was tot op de dag van de curettage super misselijk en had nog veel meer zwangerschapsklachten....zo kan je lichaam je dus bedriegen. Vervolgens was het wachten tot mijn normale cyclus terugkwam en zouden we er weer voor gaan....dachten we eerst. Toen alles een beetje een plekje had gekregen kwamen we tot de conclusie dat we heel gelukkig waren en zijn met onze 2 dametjes en dat het gewoon zo heeft moeten zijn dat deze derde er niet zou komen. Dus, namen we onze voorzorgsmaatregelen en ik ging zo nu en dan wat van de baby spulletjes weggeven , die ik toch niet meer nodig zou hebben (dacht ik dus). Toen mijn verwachte menstruatie uitbleef dacht ik; misschien kom ik in de overgang.....vervolgens deed ik voor de zekerheid een test en...ja hoor...het onmogelijke was gebeurd...zwanger !! En toen de schrik, geen foliumzuur geslikt...alcohol genuttigd...kortom...geen rekening mee gehouden dus...wat ik bij mijn andere zwangerschappen wel altijd heel strikt deed. En deze zwangerschap heb ik bijna geen last van misselijkheid en zere borsten enzo...zit het wel goed ? Die onzekerheid is echt slopend....in mijn hoofd gaan mijn gedachten maar door....het maalt maar, en zo komt het dus dat we niet blij durven zijn terwijl ook dit kleintje helemaal welkom is. Volgende week donderdag mag ik voor een echo....dan ben ik ongeveer 8 weken....en, wat duurt dat nog lang. (en anders is de week om voor ik het weet)

Ik denk dan aan al die vrouwen die na lang dokteren zwanger worden en vervolgens een miskraam krijgen, wat een ellende en een onzekerheid....dan moet het voor mij toch beter te doen zijn , want ik heb al 2 gezonde dochters en krijg deze zwangerschap zomaar in de schoot geworpen...(bij wijze van spreken dan ;-) Zijn er op dit forum meer mensen met soortgelijke ervaringen ?