Zwanger na 5 miskramen

Altijd heb ik gedacht dat ik tijdens de zwangerschap op een roze wolk zou zitten, welke zou eindigen in lekker thuis genieten met een mini baby?

Maar na 5 miskramen moet je dan toch je verwachtingen bijstellen, en dat heb ik enorm moeilijk gevonden. 

Mijn man dacht dat ik na de 12 weken echo wel gerust zou zijn, dat alles goed zou komen. Alleen dat gebeurde niet. 

Met 15 weken begin ik dit kleine mensje te voelen. Ik voel geen opluchting, maar alleen angst wanneer ik hem niet voel. Met 16 weken koop ik een angelsound. Ik ben er enorm van bewust dat wanneer ik zijn hartje niet kan vinden, dit niet zal betekenen dat hij er niet meer is.  Met de angelsound kan ik iedere keer even zijn hartslag vinden, maar binnen 2 seconde draait hij en is hij weer weg. Daarom besluit ik met 17 weken de angelsound weer te verkopen. Ik doe ons kindje hier geen plezier mee. 

Na 18 weken voel ik totale paniek. Ik ben aan het hyperventileren en in tranen. Misschien is de 20 weken echo wel niet goed en zien ze een afwijking bij ons kindje. Ook nu kan niemand kan mij hier bij geruststellen, want er is nu niemand die in mijn buik kan kijken. Ze willen (logisch ook), de echo niet vervroegen. Bijna 2 weken voel ik totale paniek. 

De 20 weken echo is goed en ik moet mijn omgeving beloven dat ik nu eindelijk ga genieten. Helaas lukt dat een week na de goede echo nog steeds niet. Ik kan het me niet voorstellen dat het mij is gegund. Ik voel me ontzettend schuldig tegenover dit kindje. Ik wil dolblij zijn en houden van dit kleine kindje, maar het lukt me niet. Gelukkig hebben ze hier in het ziekenhuis veel begrip voor, en mag ik, als ik me zorgen maak direct langs komen. Een veilig gevoel in de laatste weken.