Zwanger en werk? Nee liever niet?!

Het College voor de Rechten van de Mens meldt dat er nog veel zwangerschapsdiscriminatie voorkomt op de werkvloer. Mensen die anders behandeld worden wegens zwangerschap of het hebben van jonge kinderen. Het College start dan ook een campagne om mensen te bewegen tot melding, wanneer zij zich gediscrimineerd voelen.

En in de eerste instantie, kan ik mij voorstellen dat het gebeurd. Ouders van jonge kinderen kunnen vrij plotseling vrij moeten nemen omdat ze een ziek kindje hebben. Hun mogelijkheid tot werken word tevens bepaald door dingen als opvang van de kinderen. Het ligt allemaal veel kwetsbaarder en is onderhevig aan meer factoren. In het moment kan het ook ongelofelijk vervelend zijn, als een zwangere of ouder van jonge kinderen plotseling uitvalt. In die zin, kun je je bijna wel voorstellen dat werkgevers meer moeite hebben met het aannemen van jonge ouders of een andere aanpak hanteren voor zwangere vrouwen.

Maar dit is ook meteen een typisch voorbeeld van korte termijn visie. Op de korte termijn is het onwijs vervelend. Op lange termijn willen we wel dat er kinderen geboren worden, omdat vergrijzing ook problemen kan opleveren. Ook wordt niet gedacht aan de mentale problemen die ouders kunnen krijgen, wegens het niet-hebben van kinderen. En zo nog een tal van problemen.

Dit is iets wat ik wel vaker zie of lees. Men reageert heel snel vanuit de korte termijn visie, maar denkt niet aan de langere termijn. In zakelijk opzicht kan men dit vaak heel goed, maar vanuit menselijk oogpunt lijkt dit ineens heel moeilijk. Er wordt alleen gedacht aan, hoe vervelend het kan zijn en welke problemen het op kan leveren wanneer er plotseling uitval is. Maar even voor de zakelijkere types; Een vrouw die uitvalt omdat zij mentale klachten heeft, doordat haar kinderwens niet in vervulling is gegaan, kost nog veel meer geld.

Dat laatste is niet wat mij hierin bezig houd, maar wat wel een harde waarheid is. Een waarheid, die vaak niet overwogen word. Al met al gaat het erom dat de verzakelijking van de wereld geen plek meer lijkt te bieden voor de menselijke kant. Maar die menselijke kant heeft iedereen wel keihard nodig, om nu en in de toekomst te blijven functioneren. En dus denk ik dat je veel verder komt om vooral de lange termijn te bekijken en de verliezen in het hier en nu voor lief te nemen. Op lange termijn win je vaak meer en uiteindelijk heb je daar zelf ook weer meer aan toch?