Snap
  • Zwanger
  • #loslaten
  • #zwanger
  • #testen
  • #ptss
  • #HCG

Zou het echt?

Samen hadden we besloten om te stoppen met de pil, al had ik ergens nog wel mijn twijfels aangezien ik PTSS heb en antidepressiva hiervoor slik. Maar dat ik met mijn man samen kinderen wilde stond vast. Iedereen kent het wel die eerste maand dat je gestopt bent steekjes voelt in je buik die je nog nooit eerder gevoeld hebt en denkt zou dit de innesteling zijn? Elke negatieve test zakte de moed mij verder in de schoenen, want nu duurde het wel heel erg lang. Zou ik dan toch, wat altijd mijn grootste angst is geweest niet zwanger kunnen worden? Je leest het steeds vaker en door mijn verleden heb ik dit ook altijd in mijn hoofd gehad. Iedereen om mij heen zegt : ik was zo bezig met zwanger worden maar je moet het loslaten. Ja tuurlijk "loslaten" het klinkt zo makkelijk. Maar het echt kunnen is een tweede. 

Uiteindelijk had ik iets anders om me op te focussen, onze bruiloft kwam eraan! Even niet meer bezig met baby's.. althans al die zwangere vrouwen om je heen en kinderwagens helpen ook niet echt mee. 28 augustus zijn we in het huwelijksbootje gestapt. Hiernaast was ik ervoor ook begonnen met kickfun heerlijk even een avond lang alle frustraties eruit rammen tegen een kickback. Na de bruiloft was ik bang voor de leegte die op me af zou komen omdat ik iets had om me op te focussen. 

Een paar weken later kwam mijn man voor de grap thuis met foliumzuur, ontzettend lief van hem en misschien zou het hierdoor wel lukken? Echter was ik al 3 dagen over tijd, ontzettend moe en al weken had ik last van pijnlijke borsten. Ik zei tegen mijn man ga maar terug naar de drogist voor een test want volgens mij ben ik zwanger! Ja hoor... ondertussen hebben we denk ik wel 1000 euro aan testen uitgegeven omdat jij elke keer denkt dat je zwanger bent. Ja hij heeft gelijk.. maar nu voelt het toch anders. Of maak ik het mezelf weer wijs? Want vergis je niet, als je iets zo graag wil voel je ook echt "de zwangerschapskwaaltjes" . Toch is hij terug gegaan naar de drogist. Toen hij terugkwam kon ik niet meer tot de volgende ochtend wachten en ben ik gelijk met test en al naar de badkamer gerend. 

Het leek een eeuw te duren voordat het staafje helemaal vol was gelopen. Maar zag ik daar nou een plusje? Nee, dat kan toch niet waar zijn? Ja het is echt! Ik ben zwanger!!! Rennend en gillend ging ik de bovenverdieping over, waarna mijn man naar boven kwam en zei : is het zo?? JAAA!! 

Ik geloof het niet, die test liegt.. Nee schat kijk dan het is echt zo! Oke doe dan ook gelijk die tweede test, dan geloof ik er meer in. Na 2 positieve testen en nog 1 digitale test en de test bij moeders voor moeders durfde hij er in te gaan geloven, we worden papa en mama! Maar zeker zouden we het echt pas weten als we op de echo een kloppend  hartje zou zien..