Ziekenhuisellende vanaf 30 weken

Formuliertje ondertekend, handtekening verzocht aan de baas. Yes! Verlof gaat op het laatste moment in, 20 september dus ik kan lekker blijven doorwerken! 

Met deze gedachte liep ik wekenlang rond op de afdeling. Wekenlang omdat ik er pas vanaf 1 juli werk. Waar de meeste vrouwen rust en regelmaat voor zich zelf proberen te creëren, ben ik de drukte in gegaan en van baan geswitcht rond de 20 weken. In plaats van minimaal drie uur reizen per dag, ging ik naar maximaal 45 minuten reizen per dag. Dat is wanneer de tram niet komt opdagen (nooit) of de metro niet rijdt (tot nu toe ook nooit!). 

Heerlijk zo dichtbij werken. Terug op mijn oude stek, maar dan 9 verdiepingen hoger. Het is wel druk, maar niet dat ik het niet aan kan. Het is ook nieuw. Ik mag procederen. HELP! Ik heb een grote mond en kan prima voor mezelf opkomen, maar om voor de rechter te staan en te proberen te overtuigen van ons gelijk (of ongelijk, maar dan alsnog proberen dat we gelijk hebben), dat is andere koek! Toch ging het goed en ervoer ik geen stress de afgelopen weken. 

De stress kwam met de 30 weken echo bij de verloskundige. 

"Het buikje van de kleine is kleiner dan gemiddeld, dat zien we wel vaker, maar ik wil je toch over twee weken weer zien voor een echo om te kijken of ze gegroeid is."  Prima dacht ik. Liever een extra controle dan onnodig stress. Stress heb ik gehad zou achteraf blijken. De 32 weken echo was namelijk ook niet goed en we werden dezelfde week vrijdag nog verwacht in het Sofia Kinderziekenhuis (ik woon in Rotterdam, dus zo gek is dat niet). 

Vanaf dat moment begon de ellende. 3x per week naar het ziekenhuis, bloed prikken, CTG, echo's, doorbloeding navelstreng/placenta meten.... Maar ook het zwaard van Damocles boven mijn hoofd. Bij de eerste afspraak werd al aangegeven dat ik beter met een tas kon komen, want de kans is groot dat je opgenomen kunt worden TOT EINDE ZWANGERSCHAP. Huh?! Einde zwangerschap? Ja dat kan niet, ik heb zaken lopen en ik wil graag in mijn vertrouwde omgeving blijven. Daarnaast gaat mijn verlof pas 20 september in wat ik graag zo wil laten. I love my job!

Wonder boven wonder hebben enkele dagen bedrust goed gedaan want mijn kleine meid, vechter en druktemaker dat ze is, begint haar buikje weer aandacht te geven. Die groeit GOED! Het gaat gewoon goed met mijn kleine prinses. Zo goed, dat we nu wekelijks op controle komen in plaats van ontelbaar keer per week. Zo goed, dat we misschien worden overgedragen aan mijn verloskundige en ik misschien niet meer in het ziekenhuis hoef te bevallen. 

We zijn enorm blij en opgelucht. Wat heb ik gestrest en gehuild. Gehuild om mijn kindje en gehuild om mij zelf. Ik wilde niet opgenomen worden en heb er alles aan gedaan om rust te pakken. Zelfs mijn verlof een week eerder laten ingaan.. maar dat laatste brengt me niet veel rust....