Zalig zwanger

Mijn zwangerschap is een feit.

Ik ben high van geluk en geniet van alle kleine dingen; de eerste echo, de hartslag horen, de eerste schopjes,... 

De Nipt test geeft aan dat we een perfect gezonde jongen zullen krijgen.

Ik kan aan niets anders meer denken en voel me op en top gelukkig.

Tot mijn 12 weken ben ik flink misselijk maar het maakt me allemaal niets uit; hier heb ik 7 jaar op gewacht.

We brengen de meeste mensen pas op de hoogte als ik 4 maand ver ben, ik blijf bang dat het mis zal gaan en geloof nog steeds niet dat dit mij allemaal gegund is. Ik kan urenlang piekeren en me zorgen maken. Elk detail Google ik en ik kan aan niets anders meer de ken.

De overige 6 maanden is het puur genieten.

De kinderkamer staat klaar, de lijst is af, en de naam… die ligt al 7 jaar vast.

In week 35 zwellen mijn handen en voeten plots enorm. Op een gegeven moment zijn mijn voeten zo dik dat mijn huid scheurt en er een bodempje bloed in mijn schoenen staat, ik ben even in paniek.

Ik ga via spoed binnen en krijg een controle op zwangerschapsvergiftiging maar dat blijkt gelukkig niet het geval.

Ik zal wel in week 38 worden ingeleid voor de zekerheid.

Mijn buik drukt op mijn bloedvaten en lymfeklieren en dit is een reactie van mijn lichaam dat het te zwaar begint te worden.

Woensdag 20 december 2017 wandel ik met mijn koffertje het ziekenhuis binnen, ik ben er volledig klaar voor!

Gelukkig wist ik nu nog niet wat me allemaal te wachten staat..