Zaaddonor gevonden! Of toch niet?

Zoals ik in mijn vorige blog vertelde, ging mijn voorkeur uit naar donor 2. Toen ik vertelde tegen donor 1 dat ik nog een donor 'op het oog' had, probeerde hij me van alle kanten om te praten. Want, wat als ik een jongen zou krijgen en hij zou op hem lijken? Ja hallo!! Dat is bij hem toch ook het geval?! En een meid kan net zo goed op hem lijken. En zo had hij meer van dat soort argumenten, dus ik was er snel klaar mee en bleef contact houden met donor 2.

Hem heb ik ook verteld dat ik meerdere mails had verstuurd en dat ik nog met 2 mannen contact had, en dat mijn voorkeur sterk uit ging naar hem. Gelukkig maakte hij er geen wedstrijd van en dat gaf me een goed gevoel.

Via de mail was de klik er, maar hoe zou het zijn als we elkaar in het echt ontmoeten?

Op donderdag 2 april 2015 is het mailcontact begonnen. Het lijkt wel een date! Je vertelt allerlei dingen over jezelf want je moet je natuurlijk wel op en top presenteren om maar in goede aarde te vallen. Want, wat als dat niet zo was, dan ben ik mooi mijn donor kwijt en kan ik weer opnieuw beginnen. En ja, dan kan ik niet meer terug naar donor 1 want die had ik afgewezen. Hij ziet me aankomen!

Wat voor mij ook heel belangrijk was, wat donor 2 had: uitslagen van SOA testen, uitslagen van semenonderzoek, eerdere donorkinderen dus hij wist wat zich te wachten stond, hij wilde geen seksueel contact (want dat zou hem officieel de verwekker én dus vader maken), zocht geen vaderrol, gezonde familie zonder enge ziektes (dit kon hij aantonen), wilde contact als het kindje daar behoefte aan had, was erg flexibel dus kon doneren op de vruchtbare dagen en deed ook niet moeilijk als hij om 22.00 uur 's avonds nog zou moeten komen én wat natuurlijk het allerbelangrijkste was: mocht er ooit nog een kinderwens zijn, zou hij ook nog voor een tweede kindje willen zorgen, ook als hij niet meer actief zou zijn als donor!

Ik heb hem natuurlijk ook een hoop over mezelf verteld. Dat ik 32 uur per week als doktersassistente werk bij een huisartsenpraktijk, dat ik 2 lieve hondjes heb, 2 lieve ouders, een hoop vrienden om me heen. Het enige wat ik nog mis is een kindje, en ik heb hem dus verteld hoe groot mijn kinderwens is.

En nu wachten op een reactie!! En ik had gedacht dat dit wel even kon duren, maar die reactie was er zeer snel. Ik weet nog wel dat ik de mail 's avonds laat verstuurd had, en de volgende ochtend werd ik wakker, checkte ik mijn mail en daar was een reactie terug. Ik was meteen klaar wakker!

Hij vond mijn bericht leuk en had zich voorgenomen zich de komende tijd nog voor 2 dames beschikbaar te stellen. SHIT!!! 2 maar?!?! Zal ik daar dan bij horen? Nu moet ik alles uit de kast halen! Maar natuurlijk wel mezelf blijven, want zij zullen vast mensenkennis hebben en prikken daar vast door heen.

Hij vertelde me verder dat hij 2 keer eerder gedoneerd had. 1 keer aan een lesbisch stel en 1 keer aan een alleenstaande moeder. Een jongen en een meisje waren daar uit voortgekomen. En hij had zelf 2 eigen kinderen, 2 meisjes. De reden dat hij doneerde, was het goede doen voor een ander, iemand helpen dus om een grote wens te vervullen.

Wat hij me verder vertelde heb ik hierboven al geschreven, dus ik had zo'n gevoel dat dit de ideale donor was. Niet de prins op het witte paard, maar de donor op het witte paard!

Hoe het verder gaat vertel ik in mijn volgende blog