Yes she did it!! Eindelijk

Gister mochten manlief en ik ons weer melden bij de verloskundige. Gewone controle gevolgd door een groeiecho. Dus we mochten weer even spieken. Vinden wij helemaal niet erg.
Maar eerst de normale controle, even nagaan hoe ik mij voel, of alles nog gaat zoals het hoort, of ik klachten heb of andere opmerkelijkheden. Nee hoor, helemaal niet. Volgens mij gaat alles prima!
Bloeddruk word opgemeten. 120/70. Netjes! Ja eerlijk gezegd had ik niet anders verwacht. Ik ben niet anders gewend dan dat die al de hele zwangerschap prima is. Daarna tijd om te gaan liggen, hup die buik bloot. 
Ik ben ontzettend nieuwsgierig wat ze gaat zeggen. Ons meisje heeft namelijk nog niet omlaag gelegen. Tot nu toe in stuit. En nu is dat natuurlijk nog niet erg maar het zou toch fijn zijn als ze langzaamaan (!!!) goed zou liggen.
Laat het nou net zo zijn dat ik de dag en nacht daarvoor dingen gevoeld heb die nieuw voor mij waren. Een raar gevoel in de onderbuik. Flinke steken en niet geheel prettig. Overigens niks wat bij mij alarmbellen af liet gaan hoor. Het was niet pijnlijk. Maar ik begon mij wel af te vragen of ze wellicht eindelijk gedraaid zou zijn.
Maar ja, van constant in stuit ineens flink naar indalen leek mij vrij plots.Niet dat ik er verstand van heb. Ik ben een noob! Dit is mijn eerste zwangerschap en afgezien van wat ik allemaal lees (en dat is nog al wat) op internet geen flauw idee wat ik allemaal hoor te voelen en wat niet. En wat het allemaal betekend. In grove lijnen weet ik wel het één en ander maar thats it dan ook.
Maar ik lig daar dus en de verloskundige weet mij toch echt te vertellen dat onze uk met haar hoofd beneden ligt. En sterker nog, erg diep zelfs al. Dieper dan normaal voor dit termijn. De verloskundige moet dus ook echt hard duwen daar beneden om het hoofdje goed te voelen (Niet echt heel prettig haha).
Voor de zekerheid zet ze toch heel even het echo apparaat aan. En dat bevestigd het wel. Ons dametje ligt met haar hoofd omlaag (Jippie!) en is zelfs al flink bezig met indalen! Heeft er eentje haast ineens??!
Eerst tot ver in het 3e trimester eigenwijs dwars liggen (letterlijk dwars!) en dan in 1 nacht tijd besluiten dat je toch maar even gaat 'duiken' en dan maar meteen ook vrij diep al!
Hier is dus ook een notitie van gemaakt in de computer.
Leuk detail, mijn vader vertelde ons afgelopen weekend dat hij sterk het gevoel heeft dat ons meisje in september al komt. 29 September om precies te zijn. Daar ik 14 oktober uitgerekend ben en gelezen (ja ja weer wat gelezen ;-) ) heb dat de eerste meestal juist later komt vond ik het vooral grappig dat hij dat zei.
Na gister vind ik die uitspraak ineens een stuk minder raar. De tijd zal het ons leren!
Mijn moeder beviel 31 jaar geleden ook 3 weken te vroeg van mijn zus. En mijn zus is de oudste. Dus dat was ook mijn moeders eerste zwangerschap. Er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen. Mocht ik mijn moeder na doen dan krijgen we wellicht een septemberkindje. Ik ben benieuwd!
Afijn, ik dwaal weer af. Ik was nog op controle! Na de controle kregen we nog de groeiecho. Even terug naar de wachtkamer want de groeiecho word door een andere verloskundige gedaan.
Maar al snel zijn we weer aan de beurt.
Wederom spring ik dat bed op. Nouja spring, moet zeggen dat het niet meer zo soepel gaat. 5 Augustus sprong ik zelf nog van het bed af voordat de verloskundige mij een hand toe kon reiken om te helpen. 2 Weken maken een hoop verschil hoor. Ondertussen ben ik blij met wat extra hulp! Voel me zo lomp af en toe de laatste dagen!
Buik wederom bloot, koude gel erop en echo apparaat aan! Pfff je ziet echt bijna niks meer. En ook deze verloskundige zegt het. 'Zo ze ligt al erg diep zeg! Krijg haar gezichtje al niet meer goed in beeld!' Uiteindelijk zien we haar toch even maar wel met dat echo ding erg hard in mijn bekken geduwd. (Ooooh en het voelde al zo beurs door het geduw van de andere verloskundige net haha). Haar gezichtje lijkt helemaal platgedrukt haha. Van dat mooie wipneusje is momenteel nog maar weinig te zien. Arm meisje. ;-)
Drinken doet ze wel nog goed, tijdens de echo zijn wij getuige van een heel dorstig meisje. Al vruchtwater happend zien we haar gulzig drinken. Oh wat ben ik verliefd op haar! Ja zelfs een drinkende baby op een echo maakt me week! Leuk hormonen!
Daarna doet ze iets wat de verloskundige laat lachen. Ze steekt haar tong naar ons uit. (en bedankt! haha)
Snel een fotootje van gemaakt en die voor ons uitgeprint. Jong geleerd...zo noemen ze dat toch?!
Ze word nog even opgemeten en we komen nu uit op een mooie 1800 gram. Bijna 300 gram gegroeid ten opzichte van 2 weken terug. Netjes dus!
Oh ja en wederom wees de verloskundige ons op haar haartjes. Blijkbaar gaat ons meisje een aardig kapseltje krijgen al. Leuk ook hoe je zelfs die details al kan zien op een echo. Van die lieve lange witte streepjes die een beetje golven in het vruchtwater.
Ja ja, je maakt ons nieuwsgierig kleine meid!!
En zo was ons echo momentje alweer voorbij. Maar we krijgen er nog eentje. Over 4 weken de liggingsecho. Ben benieuwd wat ze ons dan kunnen vertellen!