Yes! 29 maart, ons eerste gesprek!

Zoals ik eerder al vertelde hadden we de datum voor het intake gesprek gekregen. 

Eindelijk was het gisteren 29 maart. 

Ik was helemaal blij want mijn bmi zoals ik die had uitgerekend was goed (onder de 35) en met een beetje geluk kregen we eindelijk wat nieuws! 

Zondag op tijd naar bed gegaan, en zoals voor mij gewoonlijk niet geslapen door de spanning. We hadden afgesproken dat we vanwege Mana (onze pup van 20 weken) op tijd zouden op staan dan hoefde ze niet meteen weer in de bench. Half 7? Ja prima half 7. Van ellende ben ik om 6 uur maar opgestaan haha. 

Lekker wat geknuffeld met Mana en 3000x naar de wc uiteindelijk om kwart over 8 in de auto gestapt om naar nijmegen te rijden.

Geert werd steeds stiller en stiller. Op den duur wordt hij er gewoon een beetje ziek van, en ook hij moest om de 5 min plassen. Wat spanning al niet met je lijf doet.

Nadat we ons als nieuwe patiënt hadden ingeschreven meteen door gegaan naar het laberatorium. Netjes het potje afgegeven en daarna weer wachten. 

Ondanks dat je weet dat er allemaal mensen zitten met ongeveer de zelfde problemen blijft het voor mij een beetje vreemd. 

Toen mochten we mee naar een kamertje, wegen, meten en terug in de wachtkamer. 

Ik schrok!! Ik ben helemaal geen 1.73m .... maar 1.71m...  dusss.... nee he?!!! Nou hopen maar dat het bmi goed is...  

Toen eindelijk mochten we meekomen. Heb meteen maar uitgesproken dat de spanning flink hoog was en dat begreep ze wel. Onze behandelend arts is een jonge vrouw (een jaartje ouder dan ik) en ik moet zeggen dat ik dat wel.prettig vind! 

Dus dan begint ze te vertellen en vragen te stellen. Familie geschiedenis etc etc. En dan komen we natuurlijk ook bij mijn gewicht uit. Als de bmi van iemand rond de 35 is dan willen ze daar nog 2 punten vanaf trekken. En die van mij is nu 35.5 .... ik kreeg dus te horen dat ik 5kg moet afvallen. Je mag best weten dat ik daardoor weer even flink in tranen was, ik was namelijk alweer 10 kg afgevallen. En dat was ook super goed zei ze, ze was trots op me. Maar op dat moment voelde het voor mij als een flinke tegenslag. 13 april hebben we namelijk een herhalings afspraak om de uitslagen te bespreken, en ook om te bespreken hoe nu verder. En 5 kg is nu eenmaal niet niks.

We hebben daarna bij mij een inwendige echo en uitstrijkje gedaan. Het zag er allemaal prima uit! Uiteindelijk nog bloedgeprikt bij beide en toen weer naar huis. 

We hebben het er goed over gehad wat afvallen betreft, en mijn mannetje vroeg me wat ik ervan zou vinden als we zouden shaken? Dit hebben we 2 jaar terug ook een keer gedaan en ben toen 20 kilo afgevallen. Ik had hier ook al aan zitten denken, het is niet de meest gezonde manier van afvallen en daar zijn we ons bewust van! Maar ik wil niet dat het een extra stressfactor wordt! En dat het nog een paar maanden gaat duren voor 5 kilo... dat zou namelijk betekenen dat alles nog moet wachten tot ik het gewicht kwijt ben.

Het duurt nu minder lang, het is dus ook maar kort nodig en daarna pakken we onze suikervrije lifestyle weer op en gaan we extra goed ons best doen om niet terug te vallen! 

Alles voor een baby! Klaar! 

Gisteren nog heerlijk uit eten geweest bij de japanner hier in het dorp! En vanmorgen met frisse moet begonnen aan het shaken. Het is weer even heel erg wennen maar dat komt goed! We gaan gewoon volhouden! I know i can!!! 

Vandaag ben ik thuis gebleven. Heb de hele dag heel erge hoofdpijn. Ik denk dat de spanning er uit moet!! Mn nek en schouders zitten ook lekker vast. 

We zullen zien hoe het nu verder gaat!! Ben heel benieuwd naar de 13e wat betreft gewicht en de andere uitslagen. dan krijgen we namelijk te horen of en wanneer de icsi behandeling gaat starten! 

Ik zal jullie oo de hoogte houden!! 

Liefs Suus