Witte darmpjes 20 weken echo

20 weken echo het is nu dikke 5 weken geleden. 

We gingen samen nuchter er naar toe, je hoort immers vaker dat alles goed is met de 20 weken echo. Alles leek in orde met ons kleintje. De laatste check die ze moest doen waren de darmpjes. Tot dat de echoscopischte zegt mm ik kan dit toch niet zomaar voorbij laten gaan de darmpjes zijn witter dan normaal.

Ik was volledig van de kaart omdat we zo relaxt gingen. Mijn man daar in tegen bleef relax. (Gelukkig)! Ik ben de paniek zaaier van ons 2 hij houd alles in evenwicht. De echoscopischte vertelde ons dat we toch voor een extra controle naar Maastricht. Vol emotie liep ik de deur uit en wist niet wat me overkomen was. Vlak nadat we vertrokken waren kregen we een telefoontje van Maastricht met de vraag om de volgende dag al te komen. Wat fijn dat we zo snel konden gaan dacht ik!  Op naar Maastricht daar gingen we mijn man had me gerust gesteld en ik had het een kleinbeetje naast me neer kunnen leggen. Nou daar zaten we dan in de wachtkamer. We hebben voor mijn gevoel een uur gewacht maar dat waren echt maar 15 minuten. 

Zo nu de echo, de echoscopischt vertelde wat ze ging doen. 50 minuten hebben ze gedaan over de uitgebreide echo. Er werd nog een gynaecoloog bij geroepen. En  er vlogen wat medische termen heen en weer. Uiteindelijk had de gynaecoloog een brief met 4 regeltjes opgeschreven. Dit vergeet ik nooit. Daar begon hij te vertellen, de darmpjes waren witter dan normaal dat kon op een taaislijmziekte wijzen. Oke dachten wij prima, geen idee hebbend wat dat zou zijn en inhoud.  Maaaaaar dat was nog niet alles ze wilde met ons door onder zoeken want het kindje was aan de kleine kant. En bij het hartje sloot een klepje niet volledig. En een bloedvat zou niet links om gaan maar rechtsom. Onze NIPT was trouwens goed maar het zou niet uit kunnen sluiten of het kindje toch een taaislijmziekte zou hebben.

Jeeeetje wat was er mis met ons kindje dacht ik het hele gesprek leek langs me heen te gaan. Er werden afspraken gepland voor een vruchtwaterpunctie, gesprek met een Klinische Genetica voor de taaislijmziekte, en een afspraak met een kinder cardioloog. Afspraken waren gepland en helemaal onder de indruk verlieten we het ZH. Paniek ik wilde dit niet, ik hoopte dat we voor de extra echo zouden gaan en dat ze dan zouden zeggen; heh er is niets aan de hand ga maar weer lekker naar huis. Onderweg naar huis belde ik mijn moeder maar door mijn emoties kon ik haar niets vertellen. Lang leven mijn nuchtere man die nam de telefoon over en vertelde wat er ons verteld was. 

Thuis hebben we samen goed gepraat en onze verloskundige gebeld. We waren enorm overvallen in Maastricht door dit nieuws. Afspraak gemaakt met onze verloskundige om even er over te kletsen wat er nu gebeurd was. Na wat tranen en goed gesprekken hebben wij besloten dat we eigenlijk geen verder onderzoek wilde. We hadden tenslotte gekozen om samen ons kindje te houden met of zonder taaislijmziekte of hartklachten. Maar ik wilde nog niet definitief besluiten voordat we met onze Vk hadden gepraat. Wat is deze vrouw goud waard wat een fijn gesprek hadden we. Ze steunde ons in onze keuze dat is toch geweldig. Ze noemde ons nu al de beste ouders die het kindje zich kon wensen. Omdat we voor het kind kozen. 2 dagen hierna stond de vruchtwaterpunctie al gepland en de gesprekken. Ik heb alles afgebeld en verteld dat wij geloofde dat ons kleintje gezond zou zijn en en als dat niet zou zijn wij het voorlief zouden nemen.

Toch wilde ik graag nog een extra check doen, dit kon met 24 weken. Een nieuwe echo stond ons te wachten. Daar gingen we samen sterk!! Mijn man had er de volste vertrouwen in en ik werd door zijn positiviteit mee gezogen heerlijk daar ben ik hem dankbaar voor. Wachten in de wachtkamer op de echo. Het was allemaal een beetje anders ivm met het coronavirus maar mijn man mocht er gelukkig bij zijn. Daar begonnen de met de echo maken we voelde ons op ons gemak door de vrouw die de echo maakte. Er werd nog een gynaecoloog bij gehaald die gespecialiseerd was in hartjes ze keek mee. Maar ook kwam de kinder cardioloog zij keek mee en waren beide positief. Het hartje zag er prima uit de darmpjes waren goed. Het kindje was klein maar groeide we volgens de normen. Ze concludeerde dat er de vorige keer een beetje paniek was gezaaid om niets. Waaaauw! We moet wel de groei in de gaten houden maar dat is niet zo spannend. Ik heb zelf 2 zussen en een broer en we waren alle 4 klein toen we geboren werden. Maar alle 4 gezond.

Ik ga nu als het goed is om de week voor een echo bij de gynaecoloog en houden dan de groei in de gaten. 

Wij genieten vol op van het getrappel in mijn buik. Heerlijk is dat zeg. Laat de laatste 15 weken maar komen.