7 jaar geleden
'Wil je nog wat vertellen?' 'Nee! Ik wil spelen!'
Nou, goed. Die twee-kleuren-taart werd hem niet. Maar hoe vertellen we het grote nieuws dan wel?
Zo jammer, dat je op je romantische roze wolkje van verrassingstaarten en babygeluk niet even nadenkt over een eventueel plan B. Stel dat de taart mislukt? Of dat je toch van tevoren even bedacht dat je wel eens kon gaan braken, bij het idee om taart te maken. Maar nee, als je zelfs je zwangerschapskwaaltjes vergeet, dan is er geen plaats voor een plan B...
En nu was het zover dat het vertelt mocht worden. En het was ook zo ver dat het hele plan dus wél in het water lag. Maar... het was ook zover dat we ons mond niet meer konden houden... Want oh, wat is dat moeilijk! Maar HOE gaan we het bekend maken? Zijn er nog meer originele manieren? Gelukkig doet het zwangerschapshormoon ook nog wat anders dan moeite en misselijkheid veroorzaken. Het maakt dat het simpele zinnetje 'Ik ben zwanger' wat je eigenlijk zo afgezaagd vond, opeens nog mooier is dan de taart die je in gedachten had. Maar zo'n mededeling klinkt vast nog veel liever en mooier uit de mond van je peuter!
We vertellen het onder het eten. Hielke speelt, zoals gewoonlijk, heftruckje met zijn vork en lepel. Gisteren hebben we zijn broertje of zusje zien bewegen. Zagen we het hartje kloppen en kregen we te horen dat alles er goed uit zag. Nu is het tijd om het echt te vertellen. 'Hielke, zal mama jou eens wat vertellen?' De heftruck staat stil en blauwe, vragende ogen staren me aan. 'Er zit een baby in mama's buik...' De grote, blauwe ogen worden spleetjes en dat lieve, rode mondje breekt open. 'Jaaaaaa!' straalt hij. 'Komt-ie er even uit? Ik wil met hem spelen!' Na een bereknuffel van mijn lekkere peuter, leg ik uit dat dát nog wel een beetje lang duurt, maar dat hij het wel mag vertellen aan de opa's, oma's en ooms en tantes. Hij blijft maar stralen en aait nog eens over mijn buik. 'Ik vind de baby lief!' De rest van de avond kijken we babyfoto's van Hielke en schiet hij telkens weer in de lach als hij een foto ziet waarop 'Hielke nog zo klein is als een baby.'
De volgende dag wordt de familie ingelicht. Mijn zus en moeder wisten het al, maar de rest mag het van Hielke horen. De eerste keren straalt hij weer. 'Mama heb een baby in de buik!' Maar het nieuwtje is er bij de laatste oom en tante wel vanaf. 'Hielke, wil jij nog iets vertellen?' 'Nee, ik wil gewoon spelen!'
Gelukkig hebben we nu dus wel een plan B. Er werden roze en blauwe snoepjes uitgedeeld. En wij vinden de verrassing op ieders gezicht veel leuker dan een taart!
Natuurlijk zijn we wel heel benieuwd hoe jullie je zwangerschap bekend maakten! Moesten jullie lang denken voor een leuke manier?
Anoniem
Bij de eerste hebben we voor de opa's en oma's de echo op een slabbetje laten drukken met de tekst: made by Petra en Michael. Bij de tweede was ik op haar eerste verjaardag precies 12 weken zwanger, dus heb ik de echo op tompouces laten drukken en dat uitgedeeld aan het bezoek.
Anoniem
De eerste hebben we tegen iedereen gezegd dat ons nieuwbouw appartement niet door ging want het duurde te lang voor het klaar was en er dan alsnog een kamer te weinig was. Bij de tweede mocht zoonlief de ooms en tantes een badeendje geven met de tekst:" binnen kort ben ik niet meer in m'n eentje". Geslacht bij de oudste wilde onze ouders niet weten bij de jongste hadden ze geen keus omdat de oudste autistisch is. Dus bij de vraag "zit er een baby in mama's buik?" Kwam steenvast het antwoord "ja en de baby heet broertje en is een jongen net als mij".