Snap
  • Zwanger

Whuaaaaaaah, bijna baby-af....

Bijna is het zover, ons kleinste meisje, mijn lieve baby wordt bijna 1 jaar...

Dag lieve kleine baby, dag meisje met je verwonderende blik, met je donkere haartje en je verfrommelde oortjes. 

Dag kraambezoek, lieve kleine innieminnie kleertjes en zachte rammelaars en tutlapjes.

Maar ook dag excuses voor mijn eigen uitgezakte figuur en helaas nog steeds dikke buik.

Nog een paar dagen en dan is het zover. Onze jongste dochter viert haar eerste verjaardag. Ik ben zo trots, geniet van elke ontwikkeling, kan niet wachten tot ze haar eerste stapjes gaat zetten en vind het prachtig om te zien hoe de meisjes samen beginnen te spelen.

Het cadeau staat klaar, uitnodigingen de deur uit, slingers en ballonnen zijn op keur gekocht. Zo leuk altijd om de verjaardag voor hen te organiseren. De taart is besteld en ik ben er voor het grootste deel uit welke hapjes en traktaties voor de kids er moeten komen. SO far, so good....

Wat is dan het probleem zou men kunnen denken..

Nou, dat wat de helft van jullie vast herkend en de andere helft zich niet bij kan voorstellen...

Als ze 1 is, is ze dreumes... En dan ben ik geen babymamma meer....

Toen we, eind 2014 besloten dat Vie (toen 1,5 jaar oud) zelfstandig genoeg was dat ik nog een zwangerschap aan zou kunnen, hadden we niet verwacht dat het zo snel zou gaan. 
Zoals eerder geschreven heeft Vie best even geduurd dus zijn we voor Lize gestopt met de anticonceptie zodra de combinatie peuter - bekkeninstabiliteit het toe liet.

Onder het mom van een tweede ga je voor omdat je een bepaald plaatje voor je ziet en niet perse omdat je alweer toe bent aan zwanger zijn, gingen we ervoor. Met in gedachten dat het zeker een half jaar zou kunnen duren.

Tsja.... of niet natuurlijk......

Mijn kerstcadeautje zat een maand later al in mijn buik en groeide in 9 maanden uit tot een prachtig lief klein meisje.

Zoals ik vanaf de geboorte van Vie had beweerd mochten we nog een klein meisje verwelkomen. Een totaal ander grietje met een andere bouw, een ander gezichtje en een eigen gebruiksaanwijzing. Prachtig!

Dat het na mijn kraamweek vreselijk hard werken zou worden omdat twee best pittig is en mijn man heel veel van huis was dat wist ik toen nog niet. Maar het was al wel anders. Mijn wolk was minder roze doordat er ook minder tijd was, maar ik voelde me een stuk beter als na mijn eerste bevalling en dus oogde ik alsof ik de wereld weer aan kon.

Waar Vie duidelijk aanwezig, verbaal luid en soms erg kattig is vanaf dag 1, was Lize rustig, tevreden en geduldig. De borstvoeding die bij Vie niet lukte, kwam nu goed op gang omdat Lize me alle tijd gunde om het onder de knie te krijgen.

En nu, hahaha nu is ze een eigenwijze, ondeugende, kattige, ongeduldige knuffelkont. Mijn allerliefste kleintje.. Mijn jongste telg, mijn baby.... Nou ja, even nog dan.....