|| WERK EN IVF SAMEN? ||

Ik kan er al jarenlang niet mijn vinger opleggen. Als winkelmedewerkster van een grote keten is het altijd rennen en vliegen. Ik had het nooit op mijn werk over mijn kinderwens, wij hadden toch altijd wel het ideale leuke moment in gedachten.

Maar zoals jullie ook weten gaat het allemaal niet zo makkelijk als dat wij zouden willen

HORROR

Ik weet het nog goed, mijn horror nacht kwam weer eens voorbij, was leuk geweest als hij een keer niet kwam. Mijn menstruatie begon, het was echt verschrikkelijk. Thierry moest voor de zoveelste keer mijn werk bellen omdat ik weer niet kon komen. De pijnen waren zo erg dat ik niks anders kon dan gillen gillen en nog meer gillen.

Na veel onderzoeken moest ik geopereerd worden, een kijkoperatie om te kijken waar en hoe ernstig mijn Endometriose is.

Operatie was goed verlopen maar ik werd ontzettend slecht wakker. Thierry en mijn schoonmoeder mochten pas rond 5 uur eventjes bij me komen op de uitslaapkamer. Kijken hoe het met mij ging, maar ik mocht er nog niet vanaf. Anderhalf uur later mocht ik naar de afdeling terug op zaal. 18:30 mochten ze pas weer bij me komen, en moet je nagaan ochtends ronde 9.30 werd ik ongeveer geopereerd, lange dag ziekenhuis zo. 

Thierry en mijn moeder kwamen binnen, het enigste wat ik kon zeggen was dat ik dood en dood en dood ziek ben. Ik kon niks anders dan overgeven en nog meer overgeven. Totaal in paniek was ik. Om 23.30 was ik eindelijk rustig en viel ik in slaap.

PTSS/DEPRESSIE

Eindelijk thuis. Ik kon niet meer. Ik vond alles eng en was niet meer mijn zelf. Moe en lusteloos, bang en onrustig. Ik heb PTSS/DEPRESSIE. Mijn leven ziet er nu heel anders uit dan voor mijn kijkoperatie.

Er spookt van alles door mijn hoofd heen, maar aan werken moet ik niet denken. Ik ging de ziektewet in.

VERPLICHTINGEN

Als je eenmaal in de ziektewet voor langere tijd beland ben je verplicht om mee te werken. Zo moest ik ook wekelijk op de koffie bij mijn werk. Ik zat er niet op te wachten want ik had een grote angst opgebouwd om alleen te zijn, zonder iemand vertrouwd om me heen. Maar toch moest ik, en moest ik lang mijn werkgever die als leidinggevende een aantal jaar jonger als mij is om mijn leven bloot te geven , en om koffie te drinken. En dat is even lastig zeg!! Voelde me elke keer zwaar kut.

Ik kreeg vaak de vraag: Chantal… Wat wil jij nou? Wil jij niet lekker thuis blijven en werken aan een kindje zonder dat je werkt. Wij denken dat dit beter voor jou is.

Ja dat kan beter zijn maar werk is ook belangrijk. Er moet brood op de plank komen. Ik heb nog steeds niet een geldboompje gevonden.

Maar stiekem voelde ik al eigenlijk wat er aan zat te komen. Mijn ontslag… kan niet anders,

RUST

Ik kon heerlijk even tot rust komen en aan mijzelf werken. Vanuit elke hoek kreeg ik hulp en kon ik veel en goed mee praten. Blij dat ik niet meer werk? Ja zeker even tijd om dingen op een rijtje te zetten, en te gaan knallen voor het IUI/IVF traject.

Maar wat vond ik het oneerlijk zeg. Mijn regiocoach had ook nog even besloten dat ik mezelf moest gaan betermelden voordat mijn contract zou aflopen. Nou ik ben natuurlijk geen gekke Henkie die daar intrapt. Ik blijf lekke in de ziektewet en ze zoeken het maar uit.

De rest van mijn blog vind je hier: http://www.bijchan.nl/blog-post/werkcombinerenmetivf/

Hoe gaat jullie werkgever met jou om tijdens het ivf traject?