Wel of niet nog een tweede kindje???

Zoals je al ziet bij het onderwerp denken wij er over na of we wel of niet nog een tweede kindje moeten nemen. Ik ben gevallen toen ik 16 weken zwanger was, ik heb daar ernstige bekkeninstabiliteit aan over gehouden aan de rechterkant en mijn rechterhand/pols/duim is geblesseerd. Ik heb dystrofie en gescheurde pezen rondom de duim. Hier zijn ze las achter gekomen naar ruim 2,5jaar dus er is miks meer aan te doen. Ik draag elke dag een siliconen splak die rondon de hand duim en tot helft onderarm zit, buigen met de pols is dus geen optie en zonder de brace js mijn duim onbruikbaar, hij hangt dan maar wat. Onhandig dus. Ik heb een prachtige dochter mogen baren die binnenkort 3 jaar oud word en ze is mij alles maar toch ik wil graag veel kinderen, moet ik nu op veilig spelen of er gewoon voor gaan? 

In mijn zwangerschap heb ik voor zeker 22 weken in een rolstoel gezeten, ik kon niet zelf uit bed nog niet eens voor de wc. Ik lag constant plat in bed en even boodschappen doen in de rolstoel lukte me niet. Ik had te veel pijn en het was het niet waard. De gyneacoloog heeft al gezegd dat als ik ooit weer zwanger wil worden ik voor maanden van te voren therapie moet volgen en meteen een bekkenband moet dragen, en dan is het nog maar de vraag of ik daadwerkelijk door moet gaan met de wens voor een tweede kindje. Ik heb ruim 75 procent de kans dat ik de hele of een groote gedeelte van de zwangerschap weer in de rolstoel terecht komt. Ik woon in een splitlevel appartement dus met de rolstoel kom ik niet eens in de woonkamer. Hij moet dan jn de berging bij voordeur bljjven en hoe kom ik dan boven? En dat niet alleen, hoe moet ik met mijn dochter naar buiten gaan als ik nog niets eens kan lopen of zelfs erger alleen maar in bed kam blijven. En ook is de kans dat ik na de zwangerschap volledig genees erg klein. Maar ja dan weer, de wens voor een tweede is er.

Dan zit ik nog met mijn hand. Ik kan niet buigen, dingen vasthouden gaat de ene keer wel goed andere x niet. Bij inze dochter had ik draagdoekem em dragers in gebruik. Vanaf het bedje naar de commode en vanuit commode weer naar de bank en ga zo maar door. Maar ja ik wil natuurlijk mijn kindje helemaal zelf dragen (ja ben eigenwijs). Toen onze dochter 5 dagen oud was had ik haar in de tummytub, en ze was bijna verdronken. Mijn hand ging plotseling open en ze ging kopje onder, nog geen seconde later heb ik haar er uit getrokken em op der rugje geklopt em wat water kwam eruit, getroost en aangekleed. Simdsdien heeft zij angst en ik ook wanneer we haar douchen in bad gaan of zelfs zwemmen. Ik zorg nu dat ik haar altijd heel goed vast heb of ik ga niet douchen in bad of zwemmen met haar. Veiligheid staat voorop. 

Dus ja wachten of doorgaan, wil zo graag nog een tweede maar nu heeft mijn dochter een mama die er op uit kan en ik weet niet of ze die zal houden tijdens of na de zwangerschap. Voor de ene is deze keus misschien makkelijk gemaakt maar voor mij niet, ik kan zelfs haar kleertjes niet wegdoen! Heb ze allemaal nog. Mijn man heeft juist meer de neiging om te zeggen, nee we houden het bij deze. Voor de komende jaren houden we het bij onze dochter en over een aantal jaar zien we wel weer.