Week 31: Kraamzorg, gym, frustraties en genieten

Kraamzorg

Vorige week maandag hadden we de kraamzorg intake. De consulente kwam binnen en feliciteerde me vrolijk met de zwangerschap. We gingen zitten aan tafel en en ze pakte alle papieren en startte haar laptop op. Nog steeds was ze vrolijk vragen aan het stellen hoe het met zwangerschap gaat en hoeveel weken ik nog moest. Het was duidelijk dat ze het inschrijf formulier nog niet goed had doorgenomen. Dit is jullie tweede kindje, en toen werd haar stem duidelijk anders, ze klonk geschrokken. "Jullie dochter is overleden aan wiegendood, wouw". Ja, dat klopt. Ze was even uit haar doen. Ze vroeg wel geïnteresseerd en op recht naar het verhaal van Anne. Ook kwam ons verhaal dat we er toen met 20 weken achter waren gekomen dat we ouders werden, dat ik een hellp heb gehad en daardoor Anne 8 dagen op de neonatologie had gelegen. Ook kwam te sprake dat we geen kraamhulp hebben gehad. Ik denk dat we wel een uur alleen over Anne, en onze beeld van de toekomstige kraamweek hebben gehad. Ze vroeg ook welke indicatie we wouden. De normale of met extra zorg. We hebben heel bewust gekozen voor de normale. Mijn vriend heeft geregeld met zijn stage dat hij gewoon de hele week vrij krijgt wanneer ik bevallen ben. Ook is mijn moeder twee weken vrij van af de uitgerekende datum. Mijn vader is zo wie zo elke middag vrij en kan ik altijd bellen. Hulp en steun genoeg voor ons. Onzeker gaan we toch zijn, vooral de eerste 8 weken. 

Gym en spierpijn

Elke maandag avond spring ik op nog (niet zo kwiek meer) op mijn fietsje de halve stad door om mee te doen aan zwangerschapsgym. Super leuk om elke week samen met een groep meiden die ongeveer de zelfde periode zijn uitgerekend als jij te kletsen en te gymmen. Spieren los maken, trainen, ademhaling oefenen en contact maken met je baby. En dan het moment dat we alle 10 weer in de benen moeten, de ene nog stijver en creatiever dan de andere. Allemaal dezelfde klachten en even samen klagen over de zelfde kwaaltjes en onhandigheden waar je tegen aan loopt. Maar ook ervaring uitwisselen, sommige van ons hebben al meerdere kinderen. Bevallen, kraamweek, de laatste lootjes en herstellen van. En dan de dag er na, spierpijn als een malle. Niet alleen ben ik het type die soms toch te veel doet, ik wil mezelf ook niet laten kennen. Als ik dan sommige vrouwen om me heen zie afhaken bij een oefening denk ik, Nienke nog heel even en niet afhaken. Ja en dan zit je dan de volgende dag op de blaren, ehmm spierpijn. 

Frustraties 

Het is fijn dat je geen fysiek zwaar werk mag doen, aan het einde van je zwangerschap niet werkt. Je hebt tijd om het huis baby klaar te maken, kunt je rust pakken wanneer je wil, kan zorgen dat je straks zo voor je kleine kan zorgen. Ehmmmm fout! Ik ben het thuis zitten soms zo ongelooflijk zat. Ja er zitten waarheden in het boven genoemde, maar wanneer je vrienden om je heen studeren en werken, en wanneer zij `s avonds gezellig ergens een drankje doen en jij uitgeteld op de bank ligt ben je het zwanger zijn gewoon even zat. Ik voel me af en toe zo ongelooflijk nutteloos. Soms, als je iemand een tijdje niet hebt gesproken en je komt die persoon bijvoorbeeld in de winkel tegen en er wordt je gevraagd "wat doe jij in het dagelijks leven, behalve zwanger zijn", dan kan er wel stoom uit mijn oren komen. Niet omdat ik boos ben op de vraag, maar meer op mezelf. Mijn antwoord is dan ook vaak "ik ben op dit moment schoonmaakster, dierenverzorgster, kok en broedstoof". En boodschappen doe ik tegenwoordig niet meer zo vaak. Omdat ik steevast wanneer ik boodschappen doe last krijg van harde buiken, en wanneer het op random momenten in mijn heup kan schieten en ik dan rond loop als of mijn heup van steen is doet mijn vriend de boodschappen. Weer een activiteit om nuttig te zijn minder. Het is frustrerend! Mijn vorige zwangerschap heb ik de dag voor mijn bevalling nog boodschappen voor 1 week op de fiets gedaan, die avond werd ik opgenomen met een hellp. Dat is ook wel iets waar we geschrokken van zijn, dus dat idee remt mij ook in mijn druk zijn.

Genieten

Maar ik geniet wel van het zwanger zijn. Het is heerlijk om af en toe plat te liggen en contact te maken met Kruimel. Wanneer hij beweegt heb ik ook hele verhalen tegen hem. Wel heeft hij nu 1 van mijn ribben gevonden, en midden in de nacht een paar keer er tegen aan trappen om mama wakker te maken is blijkbaar ongeboren baby humor. Op mijn rug kan ik niet meer liggen, omdraaien doe ik als een walrus op het land en om de twee uur moet ik even naar de wc. Elke middag luisteren we samen naar "onze" cd en Diesel (1 van onze katten) kruipt vaak op schoot om maximaal te knuffelen en te spinnen. Zwanger zijn is genieten, naast alle hormoon aanvallen, lichamelijke klachten, onzekerheden en spierpijn na het gymmen geniet ik gewoon. Ik kan niet wachten tot we ons kleine mannetje kunnen vast houden.

XoXo Nienke