Week 26. Het is de schuld van die hormonen!

Afgelopen vrijdag moest ik weer op controle bij de verloskundige. Eerst mijn hartslag meten, die was mooi laag, goed dus. Dan wegen, 0,5 kg aangekomen sinds de vorige keer dus dat was ook prima. Vervolgens mochten we verder om naar het hartje te luisteren (waar ik altijd het meest naar uitkijk!) en om vragen te stellen. Het hartje klonk weer prachtig en mijn baarmoeder groeit ook goed, aldus de verloskundige. Mijn vriend, Nick, maakte er een filmpje van zodat we altijd naar dat mooie geluid kunnen luisteren! Ook kreeg ik een informatiefolder over het leren kennen van de baby. Als ik hem over 2 weken een dag niet of nauwelijks heb gevoeld moet ik contact opnemen.
Voorheen moest ik eens in de vier weken op controle en dat wordt nu eens in de 3 weken. 

De bevalling. De ene dag doe ik er stoer over en vertel iedereen die er naar vraagt dat ik er absoluut niet bang voor ben, maar de volgende dag kan dat zo weer helemaal omgedraaid zijn. Net als dat ik de ene dag super veel zin heb ik pannenkoeken en de dag erna moet ik bij de gedachte dat ik ze ruik alleen al kotsen. Het zullen die vrolijke hormonen wel zijn. Zij maken mij ook aan het janken om niks, echt om niks! Als de slaapkamer deur dicht is en hij moet eigenlijk openstaan kan ik al janken. En dan geef ik Nick overal de schuld van uiteraard. 

Aan de ene kant kan ik niet meer wachten tot onze mini eruit is! Dan wordt alles misschien pas echt écht. Kunnen we zien op wie die het meest lijkt, of misschien wel op niemand.. Zo lijkt hij op niemand en denkt hij later, net als ik dacht, dat ie geadopteerd is?! Dan laat ik foto's zien en laat ik hem deze berichten lezen zodat hij weet dat ie toch echt wel door ons gemaakt is, net als mijn moeder deed toen ik in die fase kwam dat ik geadopteerd was.
En aan de andere kant vind ik het eigenlijk nog wel heel erg fijn dat dit kleine grote wondertje nog lekker bij mij binnen zit, waar niemand erbij kan en alleen ik hem kan beschermen.

Mijn 'foodcraving' van deze week was snoep! Het liefst zure matten. Ik verwachtte heel veel brandend maagzuur na elk hapje. Gelukkig werden mijn verwachtingen geen werkelijkheid, misschien doordat ik elke keer een slokje melk nam na zo'n snoepie?! Wat eten of aten jullie het ALLERliefst tijden de zwangerschap?

Die bandenpijn die er sinds twee weken is komt en gaat. Net als ik denk dat het meevalt komt het weer terug, vooral als ik hoest! De eerste keer dacht ik dat mijn baarmoederwand uit elkaar knalde, kapot scheurde en eruit zou vallen. Gelukkig nam de mini mijn zorgen al snel weg doordat hij middels een karatetrap liet weten dat hij nog in leven was. Of ie nou op mijn blaas aan het dansen is, tegen m'n rib bokst of lekker woelt door mijn buik, ik geniet van elke beweging want beweging is een goed teken! Nee, dat lieg ik, niet elke beweging is even 'genieten' ;-)

Voor onze trouwdag is inmiddels alles geregeld, dat kan dus van het lijstje en zal geen stres meer geven. 8 september trouwen wij! Heel klein, zonder groot feest etc. Ik vind andermans bruiloften en feesten altijd heel leuk. Maar zelf zijn wij meer van klein en intiem. Ik doe die dag uiteraard wel een leuk jurkje aan en mijn vriend zal er ook mooi bijlopen. Ik heb er super veel zin in!
Ondanks dat er vaak gezegd wordt dat er veel veranderd wanneer je trouwt denk (en hoop) ik dat er niet veel zal veranderen, behalve mijn achternaam.

Ik zie vaak dat vrouwen een 'pittig kapsel' (lees: kort koppie) nemen nadat ze getrouwd zijn en kinderen hebben, waarom is dat toch? Ik heb er uiteraard niets op tegen, gewoon iets wat ik mij afvraag.

Allemaal een fijne week gewenst! Volgende week vertel ik jullie hoe de mijne was.

Liefs