Week 24: Terug kijken en voorbereiden

Alweer een half jaar zwanger, wat klinkt dat lang. Maar wanneer je het over 1 december hebt klinkt het nog zo ver weg. Ik begin mijn zwangerschappen steeds meer te vergelijken. Toen kwam ik er met 20 weken pas achter dat ik zwanger was. Door mijn drukke leven heb ik nooit gedacht dat mijn moeheid en mijn mood-swings door een zwangerschap zou komen. Mijn vriend en ik zaten midden in het studenten leven. We woonden al wel samen, deden bestuur bij een studentenkroeg en hielden van het vrije leven wat we hadden. Het moment dat mijn buik vreemd voelde (vaak naar de wc, rommelende darmen) ging ik naar de huisarts. Nooit gedacht dat de "uitslag" zwanger zou zijn, ik ging er heen met het idee blaasontsteking. Mijn vriend en ik slikten toen even, maar we hielden van af dat moment gelijk van ons kleintje. We hebben onze schouders er onder gezet, ons leven om gegooid en binnen 18 weken ons leven en huis voorbereid op de komst van onze dochter. Tot week 24 van die zwangerschap had ik nog bijna geen buik, in week 26 begon ik pas met zwangerschapskleding. Ik tapte overdag nog steeds besloten borrels in de kroeg, eigenlijk tot het moment dat ik door mijn buik niet meer een pilsje meer kon uitserveren. 

In week 38 kreeg ik toen een HELLP en is Anne op de wereld gekomen. Ons leven leek compleet. Een kroegleven, een vrij studenten leven, het was het verleden en met alle liefde in ons hart gingen we onze nieuwe leven in. Papa en mama. Mijn vriend die nog steeds portier was (is) in de kroeg werd over de porto altijd als papa omgeroepen. Mijn vriend ging door mijn de studie, ik ging me richten op onze dochter en dat het leven van ons drieën vol Rust, Regelmaat en Reinheid zat. Ik gaf borstvoeding, maakte plannen om te gaan baby zwemmen, wou wel beginnen met een thuisstudie als ik gewend was aan het leven als moeder.

Acht weken lang mochten we genieten van dit gezinsleven, de mooiste acht weken van ons leven. Tot die vrijdag, mijn vriend was thuis met onze kleine meid, ik was even in kroeg omdat het de intro was en ze een extra handje nodig hadden voor een workshop. Toen ging de telefoon in de bar, mijn vriend was onverstaanbaar, toen ik de woorden "Anne is dood" hoorde. De wereld zakt onder je voeten weg, alles word zwart om je heen, als een kip zonder kop loop je door de bar. Ik werd opgevangen door collega`s maar ik had maar 1 doel ik moet naar huis, naar mijn meisje, misschien heeft mijn vriend het mis. Ik word naar huis geracet en tref een huis vol ambulance en politie aan. Mijn vriend verdoofd op de bank en mijn dochter levenloos in de armen van een ambulance broeder die helemaal in tranen was. 

Nu bereid ik me opnieuw voor voor het gezinsleven. We zijn nooit meer een niet-gezinnetje geworden, Anne hoort in ons gezin en het gemis van een kindje in ons leven heeft ons besloten om ruim een half jaar geleden niet terug te gaan naar het studenten leven maar het gezinsleven opnieuw op te pakken. Het leven is zo veel rijker met meer zielen, het leven is zo veel mooier, kleurrijker. Wij zijn papa en mama, en dit willen we delen met onze kinderen. Kruimel is geen vervanging maar het broertje van Anne. 

Momenteel ben ik huisvrouw, ik geniet elk moment met mijn knulletje in mijn buik. Ik bereid mijn en ons leven op de komst van deze kleine bundel onzekerheid waar we zo veel van houden. Van uit het ziekenhuis morgen we monitoren lenen om de kleine in de gaten te houden als hij slaapt. Ik pak zoveel mogelijk mijn rust om mijn lichaam geen kans te geven om mijn bloeddruk omhoog te gooien. De babykamer is compleet anders dan die van Anne. Waar Anne haar kamer stoer was met rood en nijntje, is de kamer van haar broertje licht met lime groen en Jip en Janneke. Vorige zwangerschap zat ik vol zekerheid en energie, nu bereid ik me op alles voor, ook op de dood. De dood en een baby hoort niet bij elkaar, maar wel in ons leven. Ik bereid me nu al voor op een (spoed) ziekenhuis opname, doctoren en het niks meer mogen doen. 

Zo ben je van student en barvrouw, naar zorgzame moeder gegaan en vervolgens in rouw gedompeld waarna ik de kracht vond en de liefde om verder te gaan. De komst van onze kinderen maakt ons misschien kwetsbaar, het maakt het leven harder maar zo veel rijker.      

Deze week zit ik met mijn mooie bolle buik en met mijn kont (deze zwangerschap al weken) in de zwangerschapsbroeken op het kantoor van de studentenkroeg een intro en ook een workshop voor te bereiden voor aankomende studenten. Ook bereid ik een dag rouw voor, 23 augustus namen we afscheid van ons meisje. Met z`n drieën (Vriend, ik en Kruimel) gaan dan even een Anne dagje houden.

XoXo