8 jaar geleden
Wat ik mis aan mijn buik
Ja, het is zover. Ik mis mijn buik. Het was me al verteld en ik geloofde er niets van. Maar, I’ll admit it.. ik mis die dikke toeter.
Ook al was mijn zwangerschap lang niet altijd één groot feest. Toch heb ik erg genoten van mijn buik. Wat ik het meeste mis aan mijn buik?
1.Je hoeft je buik niet in te houden:
Zodra je zover bent dat iedereen het kan zien, heeeerlijk! Je kan je lekker ‘laten gaan’. Daar waar je rekening houdt met hoe je zit, of je buik over de rand van je broek hangt. De “heb ik een buikje in deze jurk”. Allemaal out the window.
2.Altijd een tafeltje bij de hand:
Waar een buik dan al wel niet goed voor is. Mijn I-pad paste perfect op mijn buik. Heerlijk netflixen en Candy Crushen.
3.Showen die handel:
Ik hield nooit van strakke kleding. Maar toen, het kon niet strak genoeg. Want wat is er leuker dan pronken met je mooie buik?! Nu is dat wel weer even anders…
4. Alone time:
Zodra je bevallen bent, moet je je baby delen. Met papa, met oma, tante, oom. De baby is niet meer van jou alleen. Als ze nog lekker in je buik zit, is het eventjes alleen jullie twee. En je kunt haar de oren van het hoofd kletsen en ze zal er niets over zeggen.
5.Trappel de trappel:
Heerlijk dat getrappel in je buik. Het is een gevoel wat nooit te beschrijven is en wat ik het allermeeste mis. Vanaf het eerste schopje tot de laatste karate trap, blijft het bijzonder.
Dit is wat ik het meeste mis aan mijn buik. Als ik het over kon doen met alleen deze fijne momenten, dan zou ik dit morgen weer doen. Maaaaaar, daar wachten we toch echt nog even mee.
Wat mis jij het meeste aan je buik?
DewiTalisa
Ja precies dat had ik dus ook haha. Ze ging zo tekeer daarbinnen dat ik zelfs kneuzingen had, en dat ik echt dacht nou nou stop er maar is mee. Maar nu mis ik het wel. Maar ze trappelt buiten de buik ook flink wat af, en ook weleens tegen de buik. Dus een omgekeerd schopje haha
DewiTalisa
Ik denkkkkkk dat we daar nog maar even mee wachten o_o
DewiTalisa
Nouuuuu.....
Chinny-girl
Toen mensen tegen mij zeiden "dat getrappel ga je nog missen" dacht ik wat een onzin. Nu 7 maanden na mijn bevalling denk ik ja ze hebben gelijk! Hoe onhandig die buik soms ook was...sokken aan doen was een hele opgave, over veters strikken maar niet te spreken. En dat ik soms dacht kan het even wat rustiger daarbinnen....Nu mis ik dat getrappel! Dat bijzondere gevoel wat alleen van jou is. Dat gevoel wat je niet kan uitleggen maar zo bijzonder is. Dat gevoel dat je nooit alleen bent... dat was een fijn gevoel