Snap
  • Zwanger
  • zwanger
  • leeftijd

WANNEER BEN JE LEGAAL?

Hoe oud moet je zijn voor een kind?

Toen ik beviel van Senn, was ik 23. Ik vind dit een hele normale leeftijd om een kind te krijgen. Maar ik heb zo vaak de vraag gekregen hoe ik het vind om 'jong' moeder te zijn. Ik stond volledig achter mijn keuze en voelde mij klaar voor het moederschap. In hoeverre dat kan natuurlijk...

Ik weet nog heel goed dat de verloskundige tijdens onze eerste afspraak tegen ons zei: 'Gefeliciteerd! Hebben jullie enig idee wat jullie staat te wachten?'. Ze zei het met een knipoog, maar heel serieus reageerde Stefan en ik: 'Nee. We denken een idee te hebben en gaan ons proberen er zoveel mogelijk op voor te bereiden, maar we hebben GEEN IDEE wat ons te wachten staat!'.

En zo is het toch voor iedereen? Of je nu bewust voor het ouderschap hebt gekozen of niet. Of je nu 18 bent of 40. Niemand weet van te voren wat hem of haar te wachten staat. Kun je je überhaupt voorbereiden op een kind? Van de praktische kant misschien. Je kunt van die checklists online afdrukken en kijken of je alles in huis hebt wat je wordt aangeraden. Maar dan nog, misschien heeft je kindje wel hele andere, extra dingen nodig. Misschien pakt hij het speentje dat je voor hem hebt uitgekozen niet en moet je eerst 600 andere speentjes proberen voordat je eindelijk een tevreden kind hebt. Misschien ligt hij teveel op zijn achterhoofd en werken handdoekrollen niet om hem op zijn zij te laten liggen en moet je zo'n vaag kussentje kopen met een gat er in.

Maar goed, so far dus de praktische kant. Dan nu naar de emotionele kant. Veel mensen hoor je zeggen: een kindje zou ons gezin écht compleet maken. Het lijkt ons zo mooi. En dan geven ze al die voorbeelden als die kleine handjes en die kleine voetjes en lekker buiten wandelen met de kinderwagen... Je kent het wel. Maar hoeveel mensen die een kindje verwachten hoor je iets zeggen over stuwing, kraamtranen en sprongetjes?

Ik heb mij altijd heel goed beseft dat een baby op de wereld zetten en groot brengen een hele grote verantwoording is. Ik wist dat de babytijd niet alleen zou bestaan uit flesjes geven en liedjes zingen. Maar ook uit slapeloze nachten en twijfels.

En ondanks dat ik mij had voorbereid op het feit dat moederschap mijn hele leven zou veranderen en dat dat best wel eens heel overweldigend kon zijn, wist ik niet dat het zó overweldigend was. En in mijn optiek maakt het niet uit of ik vóór het moederschap al de wereld had rondgereist, of nog 10 jaar extra levenservaring had opgedaan. Ik denk dat alle gevoelens en emoties die het moederschap met zich mee brengt voor iedere nieuwe moeder overweldigend is. Misschien denk je nu: ja maar hoe ga je daar dan mee om? Kan je dat niet beter als je wat ouder bent? Ik denk niet dat het iets leeftijdsgebonden is, maar wie en hoe je bent als persoon is wat telt.

4 jaar geleden

Wat een rare vraag, hoe kun je daar nou een zinnig antwoord op geven? Je bent voor het moederschap gegaan toen je vond dat je er klaar voor was en dat is prima. Hangt inderdaad niet van je leeftijd af, veel meer van de omstandigheden.