Wanneer ben je klaar voor kinderen?

Maar de wens was er wel degelijk. Ik wist dat ik in de verre toekomst wel kinderen wilde. Mijn vriend destijds wist zeker dat hij ze niet wilde. In mijn naïviteit dacht ik, hij turnt nog wel om. Maar hoe langer de relatie duurde hoe duidelijker werd dat hij mij probeerde om te turnen. Hij probeerde van mij iemand te maken die ik niet was en ik ging er nog in mee ook. Ik wist dat ik ooit voor mezelf zou moeten kiezen en voor mijn toekomst. Ik kende immers het verhaal van een collega van mijn moeder die te lang bij een man was gebleven die geen kinderen wilde. En te laat tot de conclusie kwam dat ze dat wel wilde. Het eind resultaat: een kapotte relatie en een kinderloos leven. Dat wilde ik niet! Uiteindelijk kwam ik tot inzicht dat dit geen toekomst had dus dag relatie!

Ik was nog jong (22) en had geen spoed een nieuwe vent aan de haak te slaan. Maar als je niet opzoek bent dan komt het op je pad. Dus 3 maanden na mijn vorige relatie te hebben beëindigd zat ik alweer in een weelderige verliefdheid. Ferm spraken we uit niet te hard van stapel te lopen. Dit hielden we een tijdje vol maar al snel bivakkeerden we of bij hem of bij mij. Een leven zonder elkaar was er eigenlijk nauwelijks. Wat heel fijn is als je verliefd bent, maar niet wat we hadden afgesproken. Ook deze keer kwam het onderwerp kinderen om de hoek zeilen. Hij wilde ze niet, nooit, nee echt niet. Maar op een of andere manier had ik het gevoel dat ik deze keer misschien meer geluk had. Op mijn 27e sprak ik het uit, ik had een vijf jaren plan. Tegen de tijd dat ik 32 was zou ik toch wel echt kinderen willen. Inmiddels sprak mijn vriend weleens zinnen uit als: ach kijk dat jongetje gaat met zijn vader naar de voetbal, zo loop ik later ook. Als ik daar later op terug kwam dan ontkende hij, maar dat waren de laatste stuiptrekkingen van het verzet. Toen hij eerder riep een kinderloos leven te willen bleek dat zijn drang naar vrijheid die elke adolescent ervaart. We kregen vrienden met kinderen, niet in de inner circle, maar wel daarbuiten. En dan is het wel erg leuk als die vragen of je een verhaaltje voor wil lezen of een kusje komen brengen als ze naar bed gaan. Maar dan...

Je hebt eigenlijk allebei uitgesproken wel kinderen te willen maar wanneer begin je dan? Je wilt een solide basis, een vast inkomen en een huis dat groot genoeg is. Die relatie zat wel goed, de baan inmiddels ook, dat huis daar waren we mee bezig. We woonden op dat moment in een appartement van 45m2 in Lombok (Utrecht) van een ietwat louche verhuurder. De slaapkamer daar paste een bed in en de kledingkast maar daar droogde we ook onze was. Gevolg: Als je uit bed stapte moest je apenkooien. Daarbij werden we regelmatig 's nachts uit bed getrild door de muziek van onze onderbuurman en viel het huis hier en daar uit elkaar. Maar dat huis dat kwam wel goed. We hadden al een aantal woningen gezien in onze prijsklasse nu alleen nog zorgen dat we daar konden gaan wonen. We hadden besloten, huis of geen huis, we zijn er klaar voor. Dat huis dat komt er wel. In oktober 2012 was de kogel door de kerk. Alle voorbehoedsmiddelen het raam uit en dan....

Dan komt er toch wel vaart achter de verhuisplannen. We hebben altijd tegen elkaar gezegd, mocht het niet lukken met kinderen dan stoppen we. Geen medische malle molen, we zien wel waar het schip strand. In februari 2013 kregen we de sleutel van ons nieuwe huis. Een prachtig groot huis, met een tuin in een woonwijk. Niet in Utrecht maar in een dorp. Gelukkig wel in de omgeving van Utrecht dus we zijn er zo, maar het was wel even wennen. Maar we waren nog maar net aan het dorpse leven gewend of er diende zich een nieuw leven aan. Mei 2013, ik was zwanger! Wow, wat snel. Natuurlijk wisten we dat het kon, maar eigenlijk hadden we er niet op gerekend dat ik zo snel zwanger zou worden. En dan wordt je ouders. Sneller dan gedacht en dan is het ineens heel echt, geen weg terug. Maar ik zou het voor geen goud over doen. De beste beslissing van ons leven....