4 jaar geleden
Wachten in een ivf traject
WACHTEN IN EEN IVF TRAJECT
Hier word ik dus echt knettergek van. Soms heb ik echt het gevoel dat je me kunt opvegen. Dat wil je graag zwanger worden maar moet je verplicht wachten. Wachten is echt ‘’ killing ‘’ Ik vind het ergste wat er is in het hele traject. Het spuiten of alle medicijnen is inderdaad ook verschrikkelijk, begrijp me niet verkeerd maar wachten is het ergste wat er is.
GEDULD
Ik hou niet van wachten, niet van wachten op een ritje in de achtbaan. En al helemaal niet van wachten op een zwangerschap en een kindje. Ondertussen is wachten voor mij de normaalste zaak van de wereld geworden. Wachten op afspraken, wachten op behandelingen, wachten op een embryo, wachten op een terugplaatsing. Ik wacht tegenwoordig zelfs op mensen die gaan zeggen dat ze zwanger zijn. Hoe erg is dat, je wachten gewoon wie er dit keer aanklopt ‘ ik ben zwanger ‘
Momenteel ben ik aan het wachten op mijn behandelplan, in de hoop dat ik niet 3 maanden in de overgang moet. Want ook dan ben ik weer 3 maanden aan het wachten.
Ik kan niet wachten. Er volgt helaas geen “op” na deze zin. Ik kan niet wachten, punt. Ik kan niet wachten maar ik wil ook niet wachten.
Mijn endometriose is operatief zo veel mogelijk verwijderd. Kan natuurlijk niet alles verwijderen aangezien je dan te veel littekenweefsel krijgt. Maar alles werkt, dus het zou toch moeten lukken? Denk je dan toch? Ik probeer met mijn grote vriend Google mijn diagnose te stellen wat het beste is en wat alles inhoudt. Iets wat je niet moet doen, Google is namelijk je beste vriend en vijand. En op 9 van de 10 websites komt er dan echt naar voren dat het beste is dat ik in de overgang moet. HELLNO!
Met Thierry is alles goed. Er moet een reden zijn, als 80 à 90% van de stellen met een kinderwens binnen een jaar zwanger zijn…dan behoren wij nu al tot de groep van 10-20% waar het niet lukt!! En ons grootste deel bestaat uit wachten.
PRET IN BED
Ook samen even pret in bed hebben is soms geen pretje… Want dat werkt toch niet gaat er dan in mijn hoofd om. Oké voor de liefde natuurlijk wel maar niet voor ons grootste wens. En soms, soms denk ik echt als we klaar zijn met vrijen…. Waarom? Dit helpt toch niet en rollen de tranen over mijn wangen. Het is toch bizar wat het met je doet.
CONTROLFREAK
Wellicht maakt het feit dat ik een ware control freak ben wel dat mij het wachten wat minder goed afgaat. Als ik in huis iets wil veranderen dan kan ik zeker niet wachten. Ik race dan meteen naar de winkel met 200 km per uur om het te realiseren. Dat Thierry dat gevoel totaal niet heeft (en eerder iets laat liggen, zelfs haast nog wacht tot het naar hem toe komt) zorgt natuurlijk wel eens voor de nodige stribbelingen. Maar daar hebben we na bijna 6 jaar onze weg wel in gevonden. Of in alle eerlijkheid gezegd: dat hij in 6 jaar de weg naar de winkel ziet als de enige oplossing voor mijn drang van “het moet NU, ik kan niet wachten”. Als je wacht dan ben je natuurlijk enigszins de controle kwijt.
Maar we blijven wachten tot 6 Augustus.
Liefs Chantal
Alice
Ach lieverd.... het is heel zwaar. En word ook heel zwaar onderschat! Laat mensen maar lullen als ze zeggen, ‘je moet niet zoveel stress hebben dat werkt tegen’ ‘als je het loslaat lukt het vast wel’ ‘je legt de druk te hoog’ ‘waarom gun je een ander geen zwangerschap’. Al die dingen worden en zijn misschien al gezegd. Poep aan hun! Veeg je bips ermee af. Want het gevoel is er nou eenmaal. Jaloezie, ongeduld, stress. En ik denk, als je dat accepteert, accepteert dat je dat gevoel hebt, krijg je meer rust. Dat werkte voor mij. Dan voelde ik me jaloers, of een zeikerd, en dacht ik.... ja maar dat mag! Het gaat niet om een nieuwe tv of paar schoenen! Als het je teveel word kan ik je advies geven eens met een medisch maatschappelijk werker van het ziekenhuis te praten. Die kan je misschien een andere kijk erop geven, en je het gevoel geven, dat wat je voelt, ‘ok’ is. Snap je me een beetje? Heel veel sterkte, maar vooral succes!
Mamzel
Wachten op de hoeveelheid eitjes, het prikken, het bevruchten, de resultaten, het terugplaatsen en dan die twee weken wachten of je lijf het accepteert. Vooral de machteloosheid maakt het zo zwaar. Het enige wat nooit wacht zijn de tranen. Bij slecht en ook bij goed nieuws. Ik mocht helaas ook niet natuurlijk zwanger worden door endometriose maar IVF heeft onze kinderwens vervuld. Heel veel succes en sterkte gewenst!!!