Wachten/angsten

Daar gaan we weer. Voorbereiden op een menstruatie. Niet dat ik het erg vind. Snap dat er genoeg vrouwen zijn die het niet fijn vinden. Maar als je het niet (misschien maar 1x per jaar) bent dan is een menstruatie wel fijn als je een kindje wilt. In mijn hoofd is het dan een teken dat ik "toch" vruchtbaar ben. Alleen dat er iets in mijn lichaam niet helemaal goed gaat. 

Nog even wachten. nog 3 dagen wachten want binnen 5 dagen na de laatste pil zou het moeten beginnen. O ja ik moet maandverband hebben. Laatste keer heb ik dat 6 maanden geleden nodig gehad. Had toen de hoop dat het ineens vanzelf allemaal zou starten. Echter blijft het uit. 

Overal waar ik naar toe ga moet ik denken van o ja ik moet het voor de zekerheid meenemen. O en laat ik voor als ik het spontaan ergens wordt maar ook een extra verschoning meenemen. 

Daarnaast ben ik van deze medicatie bijna 7 kilo aangekomen. Kon niet stoppen met eten. Gelukkig is dat nu ook een stuk minder. Hoop dan ook dat het met de komst van de menstruatie de kilo's er weer afvliegen. Maar wat een gedoe is het om het allemaal op te starten. Het voelt soms ook echt als falen. 

Dat is nu wel iets minder omdat er 2 prachtige kindjes zijn geboren. Maar het gaat allemaal niet vanzelf. Ni.et zoals het hoort. 

Heb zo het gevoel gehad dat ik geen vrouw ben. Het lukte me niet waarvoor ik hier op aarde was. Was dan ook bang dat mijn man weg zou gaan. Toen nog vriend. Elke keer de tegenslagen dat het niet lukte, dat er niets was. 

Nu gaan we het weer doen. Soms twijfel ik wel. Moet ik wel doorgaan? Ben ik niet egoïstisch. Weet dat het heel veel van me gaat vragen. Niet alleen van mij maar ook mijn gezin. Ik mag als we weer zwanger mogen worden bijna niets. Hoe gaan we dat doen dan met een kleine meid? Wil haar ook de aandacht geven die ze verdient en nodig heeft. Daarom heb ik ook mezelf een jaar gegeven. 1 jaar niet langer. Dan is het echt klaar. 

liefs Regina