3 jaar geleden
Waarom er na mijn veertigste toch nog een baby komt
Heel lang moest ik er niet aan denken, maar nu ik 42 ben, ben ik toch echt zwanger van de derde. Bijna zes jaar na mijn vorige zwangerschap! En dit is waarom.
Ik dacht altijd dat ik twee kinderen wilde. Mensen die er drie of meer kregen begreep ik zelfs niet zo goed. Twee was toch genoeg? Aan elke hand één, voldoende ruimte in de auto en het was allemaal nog enigszins te overzien. Bovendien: het was nog maar de vraag of een kind me überhaupt gegund zou zijn. Laat staan twee – of nog meer. Op mijn 36e was ik nog steeds (of eigenlijk: alweer) single, na twee langere relaties die allebei op de klippen liepen. Single zijn, boven de dertig en een enorme kinderwens hebben, dat is niet de handigste combinatie, kan ik je vertellen. Leuke single mannen zijn in die leeftijdsgroep dun gezaaid in de stad, en het merendeel wil ook nog eens een jongere vrouw die nog lang niet aan kinderen denkt.
Gelukkig kwam het toch nog goed met de liefde. Op mijn 36 sprong de vonk over tussen mijn huidige man en mij. Die ik al vijf jaar kende, maar het kwartje was nog niet eerder gevallen. Toen het eenmaal wel viel, ging het hard. Hij bleek ook graag kinderen te willen en omdat we allebei al wat ouder waren, besloten we het algauw een kans te geven. Het zou vast nog heel lang duren voor ik zwanger was, toch? Drie maanden na onze eerste date was ik zwanger. En toen bleek het ook nog eens een tweeling! Binnen een jaar ging ik van single naar een gezin van vier. Al mijn wensen waren vervuld en geen haar op mijn hoofd die nog aan een derde dacht.
Maar toen de kinderen nog geen jaar waren, had ik op een nacht een droom. Ik droomde dat er nóg een baby in ons gezin kwam. Een schattige kersverse baby die naast op ons bed lag terwijl wij op een roze wolk zweefden. Een paar maanden later had ik diezelfde droom nog eens, alleen dit keer gingen we met de baby voor het eerst ergens op bezoek. En een paar jaar later had ik nóg een droom, alleen was de baby nu een kind van vier. Wat was ik trots en blij in die droom! In alle dromen had de baby hetzelfde geslacht en de dromen voelden zo realistisch dat ze een zaadje plantten in mijn hart. Ik vóélde dat er nog een kindje wilde komen, alleen was ik er emotioneel nog niet aan toe. Fysiek trouwens ook niet. De tweelingzwangerschap en -kraamtijd waren intens geweest (lees mijn boek 'O jee het zijn er twee') en na een paar jaar was ik blij dat we in wat rustiger vaarwater waren beland en ik me weer een beetje mezelf voelde. Een tijd lang voelde ik de druk van de leeftijd: moest ik niet vóór mijn veertigste werk maken van mijn verlangen naar een derde kind? Maar op een gegeven moment besloot ik om dat los te laten. Ik vond het belangrijker dat we er echt aan toe waren. De tijd was gevoelsmatig gewoon nog niet rijp. Als dat kindje écht wilde komen, dan kwam het vast goed.
Pas toen de kinderen 3,5 waren, kwam er meer ruimte in mijn hoofd om na te denken over een derde. Maar inmiddels was ik de veertig gepasseerd en toen de baby eenmaal welkom was - ook bij mijn man - raakte ik niet direct zwanger. Hadden we dan toch te lang gewacht? Toen ik na ruim een jaar nog niet zwanger was (inmiddels was ik 42), ging ik naar de osteopaat, die me ook had geholpen bij het herstel van mijn keizersnede (waaraan ik na mijn tweelingbevalling een ontsteking had gekregen). Haar conclusie was helder: je bent gewoon vruchtbaar, alleen het litteken van je keizersnede is weer gaan trekken en daardoor kan een eitje zich niet vrij genoeg bewegen. Ze vertelde ook dat ze in tien jaar tijd nog nooit (!) een vrouw had geholpen met een kinderwens die niet binnen een jaar na de behandeling zwanger was geraakt. Na twee behandelingen bij de osteopaat voelde ik dat het goed was. De laatste afspraak was in februari. Zeven weken later was ik zwanger.
Dus ja: nu krijgen we een nakomertje. De meiden zijn inmiddels vijf jaar en vinden het fantastisch dat er een broertje of zusje komt. De meeste van onze familieleden en vrienden ook, hoewel de vraag: ‘Was het de bedoeling?’ ook al voorbij is gekomen. Ja, het was de bedoeling. En ja, ik had best wat jonger moeder willen worden, maar je kunt nu eenmaal niet alles plannen. En hoe bijzonder is dat ik, terwijl ik op mijn 36e zo graag moeder wilde worden maar nog geen relatie had, straks moeder ben van drie? Het leven is niet te plannen en dat is misschien ook wel zo leuk.
Op de hoogte blijven van mijn zwangerschap? Ik vind het leuk als je me komt volgen, hier of op Instagram. Tot 22 juni kun je, om mijn zwangerschap te vieren, op mijn Instagram een Bugaboo kinderwagen winnen. Leuk als je meedoet! De foto's bij dit stuk zijn van plaatjesvanluka.nl
