10 jaar geleden
Waar is de roze wolk?
De roze wolk komt af en toe te voorschijn, maar het mag van mij wel ietsje vaker.
De bekende roze zwangerschapswolk, zo af en toe zit ik erop. Maar het is vaker af dan toe. Echt genieten van deze zwangerschap heb ik nog steeds niet gedaan. Onzekerheid, gezondheidsklachten en spanningen hebben de overmacht. Zo blij als ik wil zijn met het nieuws dat het nu goed gaat met de kleintjes en ik weer terug mag naar het regionale ziekenhuis voor de controles en de bevalling, het lukt me niet. Het wordt overschaduwd onder andere door de reden waarom ik graag weer terug wil naar het ziekenhuis 5 km verderop.
Naast dat het in overleg met het UMCG is gegaan stond manlief er ook op dat ik geen lange ritten meer ga maken. Na een bezoek aan het UMCG kom ik thuis met pijn in mijn rechterbeen ter hoogte van mijn lies wat een aantal dagen aan houdt. Soms zo erg dat ik niet eens fatsoenlijk kan lopen of eten koken. Harde buiken die zich 's avonds achter elkaar opvolgen, erge moeheid en hoofdpijn. Op die momenten wordt ik er zelfs geïrriteerd van als de kleintjes bewegen. Terwijl dat toch de momenten horen te zijn waar je van geniet? Maar als ik ze al een tijdje niet heb gevoeld dan slaat de angst toe en bij de eerste bewegingen in mijn buik komt de roze wolk toch even opzetten.
Vriendinnen hoor ik met regelmaat zeggen dat het nu toch wel tijd is dat ik alles voor elkaar moet hebben. Maar dat heb ik niet. Zo zijn we 4 weken geleden pas begonnen met de eerste spulletjes in huis te halen en ik kreeg de smaak aardig te pakken waardoor we alles al bijna kunnen afstrepen. Toch heb ik nog geen enkel kledingstukje gekocht. De angst dat het alsnog mis kan gaan is al een stuk minder dan een maand geleden maar zweeft nog steeds in mijn achterhoofd rond. Ik wou dat ik er wat meer vertrouwen in had waardoor ik er ook meer van zou kunnen genieten. We zitten immers al bijna op de 30 weken, dus voor een tweeling is dat gemiddeld nog 7 te gaan.
Bij Quin kwam tijdens de zwangerschap de roze wolk ook pas later door. Misschien heeft het nog heel even de tijd nodig en bestaat het grootste gedeelte wel uit wennen aan het idee dat we straks toch echt met zijn vijven zijn.
Marieke80
Kijk eens op de volgende website en kijk hoeveel je herkent: http://www.kraamtranen.nl/prenatale-depressie.html Ik stel hier geen diagnose hoor, maar mocht het een prenatale depressie zijn, dan is het vrij makkelijk te behandelen en kun je misschien toch nog een roze wolkje vinden. Sterkte!
sandra
Ik was in de veronderstelling dat ik niet bang was voor de bevalling.......helaas toen die zich aan diende sloeg ik volledig op tilt.
May
Ik heb net even je blog gelezen en het is gewoon echt een aanvulling op die van mij! Zo herkenbaar! Het enige verschil is dat ik de zwangerschap erg zwaar vind maar de bevalling het liefst zo lang mogelijk wil uitstellen. Maar ook dat komt weer door angst, want ik hoop zo dat de natuur het zo regelt dat de bevalling op gang komt als mijn vriend gewoon thuis is in plaats van op de vaart.
May
Dank je wel meid voor je lieve woorden. De dingen die je opnoemt heb ik inderdaad allemaal in huis dus dat gaat vast wel goed komen.