Snap
  • Zwanger
  • zwangerschap
  • vriendinnen
  • verliezen
  • Vriendschap

Vriendschap voor het leven.. of toch niet!

Eerder heb ik dit nooit op willen willen schrijven, vaak wel mijn frustraties geuit maar nu mijn kant van het verhaal. Bijna 10 jaar lang had ik een beste vriendin, we hebben zoveel momenten met elkaar gedeeld. Mooie en minder mooie momenten. De laatste maanden van onze vriendschap hadden we al wat minder contact, ik was verhuisd naar een andere stad en misschien groeiden we toen al wel uit mekaar. Ik dacht waarom neemt ze geen contact op en andersom zal dit vast hetzelfde zijn geweest.

In februari 2018 stond een etentje gepland, kort daarvoor kwamen wij erachter dat ik zwanger was en dit wilde ik graag delen. Ik had er moeite mee om dit te vertellen omdat ik wist dat de kinderwens bij haar ook aanwezig was. Op dat moment waren Bas en ik nog geen jaar samen maar wisten we dat de relatie goed zat, hadden een huis gekocht en waren dolgelukkig. Mede omdat het zwanger worden bij verschillende mensen in de nabije omgeving moeizaam ging hadden wij zoiets we zien wel, niet wetende dat wij al snel zwanger waren. Afijn... het etentje verliep niet gesmeerd en ik voelde ook duidelijk de teleurstelling. In plaats van een gezellig avondje was dit de laatste keer dat we met zijn vieren samen zijn geweest.

Contact hadden we niet meer en maart 2018 besloten we toch nog een keer af te spreken omdat we beide frustraties hadden die we met elkaar wilde delen om zo hopelijk het contact weer te laten opbloeien. Helaas kreeg ik te horen dat ik wel vaker van me had mogen laten horen en er meer empathie van mij was verwacht aangezien ik verpleegkundige ben... beide waren we verdrietig en wilden we niet bijna tien jaar aan vriendschap weggooien. Ik wilde de vriendschap redden en heb het over me heen laten komen, niet vermeld dat een vriendschap van twee kanten moet komen en ondanks dat er een stukje jaloezie speelt ik het ook fijn had gevonden om een berichtje te krijgen met "he, hoe gaat het"? Tuurlijk snap ik dat het moeilijk is als je zelf moeite doet om zwanger te worden en dat niet lukt en het bij een ander zo raak is. Echter kan ik hier niets aan veranderen en is het jammer dat hierin misschien jaloezie de overhand heeft genomen en er geen tikkeltje blijdschap vanaf heeft gekund. Een aantal dagen na onze afspraak hadden wij de echo voor geslachtsbepaling en ze vroeg om haar te laten weten wat het zou worden, dit heb ik gedaan. Later nog een aantal keer een appje gestuurd, een uitnodiging voor een verjaardag verstuurd en een berichtje met ons nieuwe adres gestuurd.. helaas niks meer vernomen.

Ik heb hier heel veel moeite mee gehad en ja tuurlijk had ik ook wat van me kunnen laten horen maar star als dat ik ben denk ik dan, het moet van twee kanten komen dus waarom zou ik, zij kan toch ook wat laten horen. Ik heb me groot gehouden en het allemaal laten gaan tot ik vorige week haar partner tegen kwam, dit was wat ongemakkelijk al vroegen we wel hoe het ging etc. Vervolgens vroeg hij om binnenkort eens wat te gaan drinken.. tjah ik heb geen ruzie maar geen idee hoe zij daar in staan, de volgende vraag was of ik nog het zelfde nummer heb.. ja dat is zo. En nu bijna 2 weken later nog steeds niks vernomen.

Dit alles zet je dan toch weer aan het denken, hoe het wel had kunnen zijn en hoe het contact met ons zoontje was geweest. Stel ze wilt nu toch wel contact, wil ik dit dan nog wel? Wil ik dat ze kennis maakt met Mason en kan ik dit alles doen vergeten.. ik heb geen idee. Ik weet wel dat het een beetje afgezakt was maar na het weerzien het weer is opgerakeld en het toch vragen met zich meebrengt.

Is het voor jullie herkenbaar? Zijn jullie vriendschappen verloren? Ik weet dat een andere vriendschap deze niet zal kunnen vervangen maar ik hoop toch ooit weer een "beste" vriendin te mogen hebben.

4 jaar geleden

3 maal is scheepsrecht zeggen ze wel eens. Sinds de eerste klas waren we dikke vriendinnen 24/7 met de nodige irritaties ruzietjes die soms maar een lesuur duurde. We kregen ruzie en er werden hele nare dingen gezegd, mijn hart was echt gebroken. Na een aantal jaar zocht ze weer contact en dat voelde zo vertrouwd. Ik had de hoop dat we niet weer in zo'n dal zouden komen maar naar ander half jaar, na een avondje stappen heeft ze geen woord meer gezegd, weet nog steeds niet wat de reden was. Zij was straal bezopen met kotsen aan toe en ik was nuchter (bob). Aantal jaar later zag ik via een fb post van haar vader dat ze zwanger was, ik was ook zwanger. Hoe leuk, ik heb eigenlijk niet getwijfeld en heb haar een bericht gestuurd, wilt ze geen contact is dat prima maar hoe leuk zou het zijn! Onze kinderen schelen 3 weken! We begonnen te appen en zijn nooit gestopt tot na 2 en half jaar ze opnieuw het contact verbrak, met de boodschap ik neem tijd voor mezelf. Ze bleef maar volhouden dat er "iets" was met mij en ik kon op mijn kop gaan staan maar ze bleef bij haar gevoel, het was de 3e keer in 2 weken tijd dat ze er over begon en het was duidelijk dat ze de situatie omdraaide. En daar kwamen de rot opmerkingen dat ik een slechte vriendin was. En ik zei tegen haar dat ik van mezelf durfde te zeggen dat ik GEEN slechte vriendin voor haar was maar miss wel voor andere vriendinnen. Dat het haar keuze is om contact te verbreken en absoluut niet de mijne. Ik wist net 2 dagen dat ik zwanger was van ons 2e kindje en was nog volop aan het bedenken hoe ik dat ging vertellen maar wel face 2 face, ze had het geweldig gevonden. Ik heb het haar nooit verteld, ze moest er via Social media achter komen, daar heb ik achteraf dus spijt van. Ik had de eer aan mezelf moeten houden en haar een berichtje moeten sturen en dan pas via Social media bekend moeten maken. 2 ruzie, 2 schuld. Ik heb excuses gemaakt dat ik haar het gevoel gaf dat er iets aan de hand was maar dat ze me gewoon moest vertrouwen. De bal ligt bij haar.. en het ergste is, ik mis haar!

4 jaar geleden

Groot gelijk dit te verbreken.. hoeveel moeite is het om even te vragen hoe het met iemand gaat ??‍♀️

4 jaar geleden

Vervelend dat het van een kant komt.. zo werk een vriendschap helaas niet!

4 jaar geleden

Jammer dat zo een vriendschap door uiteenlopende levens zo dood kan bloeien.