Snap
  • Zwanger
  • zwanger
  • zwangerschapstest
  • vertellen
  • Positievetest
  • Bekendmaken

Vreugde! Een positieve test

Wij probeerde al een tijdje zwanger te raken. Daarom deed ik iedere maand wel een test. Ik had de hoop al opgegeven voor deze maand, omdat ik een beetje bloed had verloren. Ik had van alles gevonden dat je aan de hand van je slijm kan zien of je vruchtbaar bent en adhv de baarmoederstand  etc.  dus dat checkte ik ook regelmatig op die manier.  Mijn vriend zei "doe die test nou maar voor de zekerheid, je weet maar nooit"

Feburari 2020 deed ik de test, gewoon zo'n simpele van rond de 2 euro van de Action, legde hem weg en ging ik mij vervolgens klaar maken om naar mijn werk te gaan en jahoor 2 streepjes. Ik keek nog eens goed huh 2 streepjes???? ik rende als een idioot naar mijn vriend "pats"  licht aan en liet hem de test zien. Mijn vriend ook "huh 2 streepjes?" JA 2 streepjes. Jahoor wij zijn zwanger!!! De hele dag was ik druk en wilde ik nergens anders meer over praten en kon ik nergens anders meer aan denken.  Gelukkig was ik niet de enige,  want mijn vriend wilde ook niets anders dan het erover hebben, zo zaten we dus de hele dag te appen naar elkaar. 

Bleek dus dat ik met het voelen van slijm, baarmoederstand etc, waarschijnlijk een klein adertje, of een klein wondje heb gemaakt waardoor ik dus "bloedde"

Gelijk schoten er allemaal vragen door mijn hoofd.Hoe gaan we het onze ouders vertellen?Wanneer gaan we onze ouders het vertellen?Wanneer gaan we het onze vrienden vertellen?Wanneer vertel ik het op mijn werk?Wanneer verteld mijn vriend het op zijn werk?

We besloten zo snel mogelijk ons geluk te willen delen met onze ouders (4 weken zwanger). Ook omdat zij als enige ook wisten hoelang we hebben geprobeerd om zwanger te worden. We hadden meteen dat weekend afgesproken met onze ouders.  Ik had leuke mokken gescoord bij de Xenos met nr1 Opa, en NR1 Oma. Ik had het helemaal bedacht,  we zouden koffie schenken in de mokken en die dan geven en niets zeggen wachten tot ze het zouden zien.  Mijn ouders waren eerst op visite,  we waren super zenuwachtig en  ik zet de mok zoals gepland neer op tafel, zowel mijn moeder als mijn vader zag het niet, en dronk gewoon rustig uit de mok de koffie op... 

Mijn vriend zei toen uiteindelijk " jullie mogen deze mokken houden" en toen keken mijn ouders pas goed naar wat er op stond. Mijn moeder sprong een gat in de lucht en was super blij voor ons. Mijn vader zei "ik wist het" "ik had al een voorgevoel" en was ook enorm blij. 

Dag 2 gingen wij op visite bij mijn vriend zijn ouders. Ik zei natuurlijk dat ik de koffie ging maken en jahoor daar waren de mokken weer. Mijn schoonmoeder had het direct door en feliciteerde ons meteen. Mijn schoonvader was op pad gestuurd om wat lekkers voor bij de koffie te halen dus zijn kopje hadden we op tafel gezet toen hij terug kwam. Mijn vriend zegt je mag de mok trouwens hebben. mijn schoonvader reageerde "oh wat lief, dankjewel" en had niet door wat erop stond. Mijn schoonmoeder lachte en zei "kijk eens goed wat er op de mok staat"   maar daar had mijn schoonvader nog even een leesbril voor nodig om het te bekijken haha, en jahoor ook mijn schoonvader was super blij voor ons.

Toen ik 10 weken zwanger was hebben we aan al onze vrienden en de rest van de familie verteld dat we zwanger zijn.Met 14 weken zwangerschap heb ik het verteld op mijn werk.

Ik merk dat er een enorme taboe op rust om je geluk "zo vroeg" te delen. 

Ik vond het enorm moeilijk om geheim te houden, ik was de hele tijd blij, wilde er constant over praten, ik voelde mij gestrest als ik  niets kon zeggen. En merkte dat op het moment dat iedereen het wist er ineens veel rekening met je gehouden wordt en begrip getoond wordt.  En wij hadden het gevoel dat mocht het wel fout gaan, onze vrienden dan meteen op de hoogte zijn wat er bij ons speelt. 

Onze echoscopiste had ook wijzen woorden voor ons toen wij vroegen "wanneer je de gevarenzone uit bent"

Zij zei ons:  "Je bent nooit de gevarenzone uit, je verlegt je grenzen, eerst naar de 12 weken, dan 20 weken dan 24 omdat het dan levensvatbaar is en nu zijn mijn kinderen 21 en ben nog steeds niet de gevarenzone uit"

Met deze woorden in ons achterhoofd hebben wij ons geluk gedeeld met onze vrienden en familie.