Voorbijgestoken door een vriendin

Ik ben altijd heel open geweest over m'n kinderwens. Veel vriendinnen zijn dan ook op de hoogte. Slechts enkelen van hen, weten ook echt dat we aan het proberen zijn.

S. is daar één van. Ze willen zelf ook voor een tweede kindje gaan als haar dochtertje (even oud als ons Laure'ke) naar school gaat.

Het is september. Laure gaat naar school en het is dan ook heel stil en rustig thuis. Mijn huis raakt opgeruimd, de was is bijgewerkt. Ik heb sinds 6 maanden een fantastische job, waarbij ik zelf mijn werkuren kies en waar ook telewerk een optie is. Ideaal om aan nog een kindje te beginnen. 2 maanden zijn we gestopt met de pil... Nog 6 te gaan (ik ga ervan uit dat het even lang duurt als bij Laure).

We zijn eind september als er weer een stockverkoop aankomt (jaja, wij zijn ongeveer op elke stockverkoop in België aanwezig). Deze keer van Baby Boum (nu Bemini). Slaapzakken, lakens en dekens, wikkelcapes, speelmatten,... Ik contacteer S., want zij is ook erg te vinden voor stockverkopen. Nu zou je kunnen zeggen: we hebben er niks nodig, MAAR m'n petekindje kan wel een slaapzak gebruiken. Geen idee waarom ik S. vraag, want zij heeft dus ook geen baby'tje meer.

En dan zegt ze: "ik hoop dat het deze week al prijs is, ik ben 2 dagen overtijd."

Ik val bijna van mijn stoel als ik haar bericht lees... Hoe kan dat nu dat het bij mijn vriendinnen altijd direct prijs is??? We praten wat heen en weer over spiraaltjes, ovulatietesten en nog van die zaken.

5 oktober vraag ik haar of ze nu eindelijk een test heeft gedaan. Ze gaat er 1 halen en ik krijg een foto doorgestuurd: 'zwanger' (man wat zijn die testen van Clearblue duidelijk!). Ik ben superblij voor haar, echt waar. En toch ben ik ook stikjaloers. Ik weet dat ik heel wat geduld moet hebben, dat het bij ons zo snel niet gaat. M'n man heeft heel onregelmatige uren, dus wanneer hij 'het' moet doen, moet hij meestal net werken.

Uiteindelijk blijven we over zwangerschappen praten. We hebben elke dag contact. Ze moet het aan iemand kwijt en ik ben bijna de enige in dezelfde situatie. Zij blij dat ze iemand heeft die luistert, ik blij dat ik een luisterend oor kan zijn.

Ik kom te weten dat ze Clearblue-ovulatietesten gebruikte. Ik heb goedkope gekocht. Ze raad me aan die van Clearblue te testen, lekker makkelijk, heel duidelijk. Ik laat me overtuigen en enkele dagen later heb ik een duidelijke smiley.

JA! HET IS HET MOMENT! Laure slaapt, stiefzoon is er niet. Ik maak me zo sexy mogelijk. En dan zegt m'n man: "vanavond niet schat, ben te moe." Razend ben ik! Ik dacht dat enkel vrouwen dat zeggen... Weer een maand wachten op de volgende mogelijkheid. Weer een kans gemist. Volgens mij krijgt hij koudwatervrees.

Ondertussen zijn we 16 oktober. Ik ben al 2 dagen misselijk. Niet kotsmisselijk, maar misselijk zoals je kan zijn van de honger. Als ik iets eet gaat het even beter, maar dan begint het opnieuw. Ik vraag S. wanneer ze misselijk werd, want ze heeft het deze keer zwaar te pakken. "Bijna onmiddellijk", was haar antwoord. Zou het dan toch prijs zijn? Het zal wel niet, nog een week voor m'n nieuwe cyclus begint, dus zou wel vroeg zijn om al misselijk te worden. Zal wel een buikgriepje op komst zijn. Ik neem me voor om volgende week naar de huisarts te gaan.

19 oktober: de dag des oordeels. 't Is te zeggen: mijn controle bij de gynaecoloog staat vandaag gepland. Zou hij kunnen zien of er een innesteling is geweest? We hebben het over m'n onregelmatige cyclussen en hij stelt een echo voor om te zien of ik PCOS heb. Alles lijkt in orde. Ik moet dit weekend menstrueren volgens de dikte van m'n slijmvlies. Hij ziet ook wat bloed in de buik... LAP...

Vrijdagavond, weer alleen thuis. De misselijkheid is nog veel erger geworden. Ik besluit de gok te wagen, nog enkele dagen te vroeg. Ik kijk in mijn toilettasje en daar zitten nog 2 zwangerschapstesten in. Ik neem de goedkoopste, die met een plus of min. De digitale wil ik houden voor binnen enkele dagen opnieuw te testen. Telkens ik een test doe, leg ik die in de handdoekenschuif voor 2 minuten. Schuif dicht, timer op en 2 minuten later schuif weer open. Geen idee waarom ik het doe. Waarschijnlijk omdat ik niet genoeg geduld zou hebben om de volle 2 minuten te wachten.

Ik doe dus de test. Ik lees de bijsluiter: 15 seconden plassen op het staafje... dop erop... 2minuten wachten... resultaat aflezen... OK, moet lukken, daar gaan we!

Nog voor ik de test in m'n handdoekenschuif kan leggen, zie ik een lichtblauw plusje (+) verschijnen. Dit kan toch niet??? Ik leg hem toch in de schuif en wacht de volle 2 minuten. Misschien verdwijnt het wel weer.

2 minuten later staat de + er nog steeds... Ik stuur een foto naar S. Ze merkt meteen op dat de + wel heel licht is. Dus we besluiten om de volgende ochtend de digitale te gebruiken, als ik een volle blaas heb.

Om 4 u 's morgens moet ik m'n bed uit lopen. Ik heb een overvolle blaas en plas bijna in m'n broek door het geklungel met de verpakking van de digitale test. Deze keer stop ik hem niet in de handdoekenschuif, want ik ben bang dat ik de uitslag zal missen. Deze keer overduidelijk een + (digitaal kan niet onduidelijk zijn) met de vermelding 1-2 weken. Ik haal m'n menstruatie-app boven en kijk wanneer we intiem geweest zijn. Dat was deze maand niet zo vaak dus makkelijker kan het niet: deze baby is verwekt op 9 oktober.

Ik breng S. op de hoogte. Heel grappig toeval: haar eerste kindje was 3 weken voor Laure uitgerekend, nu is ze ook 3 weken verder in haar zwangerschap. Zalig om iemand te hebben om je hart te kunnen luchten, terwijl niemand anders het al mag weten.

We gaan met ons Laure vandaag voor de eerste keer naar de bioscoop: Finding Dory. Ik steek haar een zelfgemaakte speld in het haar, met de tekst 'grote zus'. Ze mag de ingepakte test aan papa geven. Mijn man probeert te raden: "Is het snoep?". "Nee", zegt Laure, "het is chocolade". Hij doet het pakje open. "Dit is geen chocolade", klinkt het licht teleurgesteld. Tot hij door heeft wat het echt is...