Voor mij nog beschuit zonder muisjes...

Al vanaf jongs af aan had ik de wens dat ik graag kinderen wilde, ik was al druk bezig met het bedenken van namen met mijn vriendinnen. Zo bedacht ik al snel dat ik de naam Sterre en Romy mooi vond, hahahaha ik weet nog wel dat mijn (pleeg) zusjes de namen heel gek vonden, maar ik vond de namen fantastisch.

Mijn man en ik hadden al vrij snel gesprekken over kinderen, we wilde allebei graag kinderen. Maar omdat m'n man een erfelijke ziekte heeft vertelde zijn arts al vrij snel aan ons dat er ook een methode was om zwangger te worden van een kind zonder die aandoening. Zo gingen we een traject in en werden we op een wachtlijst geplaatst, het proces, de onderzoeken duurde bij elkaar 2 jaar. Na 2 jaar(eind 2012) waren we eindelijk aan de beurt, en gingen we op gesprek in zowel het UMC(universitair medische centrum Utrecht) als het MUMC(Maastricht universitair medische centrum).We volgende een prik cursus en hadden enkele afspraken bij een maatschappelijk werkster.

Nu 4 jaar verder zitten mijn man en ik nog steeds in een traject, helaas zonder resultaat . 4 jaar geleden schreef ik voor het eerst een blog hierover hier op Mamaplaats. Ik vond het fijn om van me af te schrijven maar wilde ook graag het “taboe” verbreken over dit onderwerp(ifv,iui,icsi ect.). Nu word er best veel over gesproken op social media en op de televisie zijn er ook verschillende programma’s over geweest. Maar 4 jaar geleden werd hier alleen open over gesproken op forums of gesloten Facebook pagina`s .

Het is zo’n groot verlangen dat het soms pijn doet, maar ik kan er wel gelukkig met dierbaren over praten. Maar ik kan ook enorm genieten van ander mans kinderen, ik heb nooit ook een jaloers gevoel gehad. Ik dacht dan ja die persoon kan er ook niks aan doen dat het haar wel lukt om zwanger te worden, als een dierbare zwanger was mocht en kon ik meegenieten van haar zwangerschap. Maar wat ik vaak wel een lastige uitspraak vond/vind “ja hij hoeft er alleen maar naar te kijken en ik ben al zwanger”. Ook vind ik het nog steeds lastig als vrouwen uitspraken doen als ; ach we nemen gewoon nog een kind, nou ik had toch liever een meisje. Of als ik tijdens m'n behandeling keer op keer had dat het niet lukte hoorde; ooohh dan adopteer je toch gewoon een kind, probeer er niet mee bezig te zijn, ik weet precies hoe je je voelt( terwijl die vriendin al na 2 maanden paniek had dat ze nog niet zwanger was en in maand 3 een positieve test in handen had).

Sinds we in ons traject zitten ben ik ook wat vriendinnen kwijt die het lastig vonden om met me om te gaan, of vanwege het traject of omdat ze het voor mij zo vervelend vonden dat ik nog niet zwanger was. Ik heb een paar maanden geleden ook tegen sommige vriendinnen en m’n man gezegd, dat ik/we 4 jaar geleden( toen we midden in ons traject zaten) beter tegen niemand hadden moet zeggen waar we mee bezig waren. Ik kan/kon er namelijk prima mee omgaan als iemand zwanger was , ik werkte toen notabene op een kinderdagverblijf op een babygroep. Ik had iedere dag te maken met baby’s en soms ook geregeld zwangere buiken om me heen. Maar het belangrijkste van alles is dat je open en eerlijk naar elkaar moet zijn, vraag wat de persoon wel of niet fijn vind. Ga het zeker niet invullen, want misschien wil ze juist heel erg betrokken worden bij jou wondertje. Maar probeer het ook te accepteren als je vriendin er voor kiest om niet naar de verjaardag van je dochter/zoon te komen, of niet bij je babyschower te zijn. Over de laatste zin schaamde ik me heel erg in het begin, ik dacht dan ja wat zullen ze van me denken als ik niet kom. Maar toen ik tijdens een conferentie(van Freya) met meer vrouwen zat en dit onderwerp voorbij kwam, werd ook door vele gezegd dat het niet erg is als je op dat moment voor jezelf kiest. Want tijdens zulke momenten wordt er veel gesproken over elkaars kinderen of komt er vast een vraag” wil jij geen kinderen” deze vraag heb ik de afgelopen jaren best veel gehad.

Op dit moment zitten we ook midden in onze behandeling, helaas ben ik afgelopen week gaan menstrueren en is de behandeling helaas weer mislukt. Iedere keer is het toch wel een nachtmerrie als je het voelt aankomen en je gevoel in het toilet wordt bevestigd. We hebben al 8 behandelingen achter de rug met tussendoor een korte stop omdat ik een pijnlijke baarmoeder onderzoek kreeg. Die behandeling was zeker geen pretje en de arts zei meerdere malen ook dat ze ook wel wilde stoppen, maar gaf ik aan dat ze door mocht gaan want ik dacht alleen maar het is voor een goed doel. Ook heb ik soms dat ik me een mislukte vrouw vind, vrouwen horen toch te baren van een kind. Ik voel me zelf soms ook totaal niet compleet. Door alle hormonen is m'n lichaam enorm veranderd en daar baal ik soms ook van.

In onze hele traject hebben we 1x een hele lichte positieve test gehad. Als je rechts kijkt zie je een heel licht streepje. Ik appte toen gelijk een vriendin want ik dacht dat ik dubbel zag. Maar jullie zien vast niks, maar ik kan je vertellen vrouwen die in een traject zitten en zo'n test in handen hebben vieren een klein feestje in hun hart.

Omdat we al zo lang in ons traject zitten komt het iedere keer steeds minder hard aan als de behandeling niet gelukt is. In het begin sloot ik mezelf op en keek ik de hele dag Netflix en at chocolade. Maar dit duurde dan maar een dag en de volgende dag dacht ik dan; kom op we gaan gewoon weer vechten voor de volgende behandeling. Ja hoe ik me op dit moment voel, ik vind het stom dat ik weer niet een positief einde heb. Ik vind het stom dat ik weer niet m'n man kan vertellen dat hij papa wordt. Ik vind het stom dat ik maar niet snap waarom het niet lukt....

Zoals je hierboven las schreef ik over Freya. En ja wat is Freya, hieronder wordt dat kort beschreven en via de link vind je meer informatie :

Om je heen lijkt iedereen zo maar kinderen te krijgen. Bij jou blijft die zo gewenste zwangerschap uit. Bij Freya weten we als geen ander hoe dat voelt. Je vindt bij ons informatie, steun en lotgenoten. Freya is er voor jou. Nergens vind je meer begrip.

https://www.freya.nl

Mocht je vragen hebben of gewoon willen reageren stuur me gerust een reactie :). Of neem een kijkje op m'n Instagram pagina.

http://www.instagram.com/huisje_boompje_handicap