Voetbal~ of poppenmoeder

Na 8 weken lang wachten, wachten en nog meer wachten was het opeens 14 januari. Oftewel: echo dag! Hét moment waar we zo lang naar hadden uitgekeken. Natuurlijk gingen we om de gezondheid van kleine baby te checken. Ik mag het misschien niet zeggen (maar ik doe het lekker toch), minstens zo belangrijk was voor ons het geslacht.. We konden het niet maken om onze familie teleur te moeten stellen tijdens onze gender reveal party over een paar dagen!

Met bezwete handjes en blote buik plofte ik neer op de echo tafel en al vrij snel was 'het' in beeld. Een heuse baby! Niet dat ik opeens een konijn verwacht had hoor, maar blijft raar dat er een klein mensje in mijn buik rond zwemt. Het meten van alle belangrijke dingen was begonnen. Heerlijk om zo lang naar de kleine te mogen kijken! En het belangrijkste; onze baby is helemaal gezond verklaard! Maar toen kwam het, het antwoord op de vraag die mij al nachten lang had wakker gehouden. Zou ik een voetbal of een poppen moeder worden? Lang hoefden we nu niet meer op dit antwoord te wachten, na een paar seconden was hij in zijn volle glorie in beeld: een echte pielemans.

Een jongen. Een zoon. Wauw. Onze zoon. MIJN ZOON! Het moest even landen. Maar hij is er hoor! Wíj krijgen de mooiste, liefste en leukste zoon ter wereld. Ik weet het zeker. En laten we eerlijk zijn, ik ben ook veel meer een voetbalmoeder dan dat ik ooit een poppenmoeder zal zijn. Dus komt dat even goed uit!

Laat die blauwe taart maar komen!!