'Vers van de pers' ...

Eind september: Weer moeten we 4 weken wachten tot de volgende afspraak bij de uroloog plaats vindt. Met een briefje met daarop de volgende afspraak, een nieuw leeg potje en een aantal formulieren voor het bloedonderzoek lopen we terug richting de auto op de parkeerplaats. Ik probeer zo vrolijk mogelijk te kijken, maar moet telkens slikken om de tranen tegen te houden. Zodra we bij de auto zijn geeft Floris me een knuffel en dan kan ik de tranen niet meer tegen houden. 'sorry dat ik huil schatje, maar ik vind dit zo'n k*t nieuws, en weer moeten we wachten, en weten we nog steeds niets'. Floris geeft me een dikke knuffel en in stilte stappen we in de auto. In de auto zegt Floris dat hij de komende 3 weken super gezond gaat leven, alleen nog maar gezond eten, geen alcohol drinken, op tijd naar bed en niet een te heet bad nemen. Ik ben benieuwd of het gaat werken.

De weken die daarop volgen houdt Floris zich keurig aan zijn afspraak. We hebben wel een aantal borreltjes gepland staan bij vrienden maar als die raar opkijken dat hij geen biertje neemt, zegt hij vol overtuiging dat hij pijnstillers heeft voor zijn rug waar hij beter niet bij kan drinken. Vrienden geloven dit uiteraard meteen en er word verder ook niet over gesproken. 

Half oktober: Na een heerlijke zonnige zondag kruipen we tegen elkaar aan in bed om nog lekker een filmpje te kijken om het weekend af te sluiten. van het een komt bijna het ander, totdat ik besef dat dinsdag de afspraak staat voor het inleveren van het 2e potje. Voor een betrouwbaar onderzoek moet er 2-3 dagen onthouding zijn. Dus we houden die avond netjes onze handen thuis :)

Op dinsdag moeten we tussen 09:00 en 09:15 het potje inleveren en aansluitend bloed laten prikken. Ik zeg tegen Floris dat hij er wel rekening mee moet houden dat het in de ochtend toch wel een 3 kwartier kan duren voordat we bij het ziekenhuis zijn, en dat hij daarmee rekening moet houden. Hij vind dit geen fijne gedachte en besluit om dan maar in het ziekenhuis op de toiletten te zorgen dat het potje gevuld wordt. Dan weet hij in ieder geval zeker dat het binnen een uur na zaadlozing op de juiste plek is. Tijdens de rit naar het ziekenhuis probeer ik nog grapjes erover te maken, en vraag ik of ik mee het toilethokje in moet om hem te helpen. Floris vind dit duidelijk niet grappig op dit moment en zegt dat het zelf wel lukt. Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis verdwijnt Floris al snel naar de toiletten en komt niet zo veel later met een gevuld potje in zijn broekzak weer naar buiten. Op ons gemak lopen we naar de juiste afdeling om het in te leveren. Aangekomen bij de juiste balie vraagt een aardige mevrouw nog een formulier in te vullen. Tijdstip afname: 09:00 Tijdstip inleveren: 09:05. Wanneer het formulier is ingevuld en de mevrouw het controleert, kijkt ze een beetje bevreemd naar de ingevulde tijdstippen. Lachend kijkt Floris haar aan en zegt: 'Vers van de pers'. Vervolgens lopen we naar de juiste afdeling voor de bloedafname, en dan kunnen we weer richting huis. We besluiten onderweg lekker te gaan ontbijten.

Volgende week zullen we horen wat de uitslag van het 2e potje is en of het bloedonderzoek nog iets heeft uitgewezen.