9 jaar geleden
vermoeiende zwangerschap is een understatement
Geniet lekker van je zwangerschap en het "gefriemel" in je buik. Blegh! Geen roze wolk tr bekennen hoor!
In eerste instantie wil ik niet klagen, want ik kan immers gewoon zwanger worden... Maar man o man, wat is dit een vreselijke zwangerschap.
Vanaf het begin af aan gieren de hormonen door mijn lichaam, met als gevolg: misselijkheid, hoofdpijn, duizelig, krampen en heel veel last van vermoeidheid en jankbuien. Lijkwit rondlopen iedere dag. Dat mensen aan me vroegen:"Jeetje, gaat alles wel goed met je?"
Met 7 weken kon ik mijn kleding al niet meer aan. Vanaf 14 weken al last van mn bekken en met 16 weken zag ik eruit alsof ik al 6 maanden zwanger was. En nu, nu kan ik op geen enkele zij liggen, heb ik vaak harde buiken en voorweeën, kan ik niet normaal staan, zitten en liggen door de alsmaar erger wordende bekkenpijn, ben ik nóg vermoeider dan tijdens de rest van de zwangerschap en kan ik niet slapen zonder paracetamol en Rennie. Nogmaals, ik weet dat veel vrouwen die niet zwanger kunnen worden graag in mijn schoenen zouden staan en dat er ongetwijfeld vrouwen zijn die een nóg ergere zwangerschap hebben (gehad)... Maar jeetje, zo mooi en sexy als ik me tijdens mijn eerste zwangerschap voelde, zo lelijk en opgeblazen voel ik me nu.
Met nog 3 weken tot de uitgerekende datum, kijk ik terug op een minder prettige zwangerschap. De verloskundige verkondigde me gisteren trots dat de baby volledig is ingedaald en vast ligt. 36 weken en 5 dagen zwanger. Hierop reageerde ik opgelucht, omdat ik dacht dat de baby dan ook spoedig zou komen. "Nee", hielp ze me heel snel uit de droom, "Dat kan zo nog 4 of misschien zelfs 5 weken duren. Misschien moeten we de bevalling wel inleiden. Nee hoor, het zegt niets." En Bedankt, mevrouw de verloskundige. Het kleine sprankje hoop dat ik had, voor het eerst in mijn zwangerschap, was direct vervlogen. Voor het eerst zag ik een heel klein roze wolkje. BAM! WEG! Ik ben het zo zat. Ik wil de baby er uit hebben! En mijn lijf en mijn rust terug. Het liefst NU METEEN!!!
Sanne1304
Jeetje... lijkt wel op dat van mij. Nu 37 wk + 5 dg en ik zit er zo ongelofelijk doorheen. Afgelopen zaterdag mn slijmprop verloren en toen had ik de hoop snel van deze ellende af te zijn. Integendeel! Ik voel me nu nóg beroerder, krampen, steken, raar grieperig gevoel en misselijk en zooooo moe, want ik ben er absoluut nog slechter door gaan slapen. Maar dat kind wil er maar niet uit. Was internet al aan het afspeuren hoe je een bevalling op natuurlijke wijze op gang kan brengen. Maar misschien moet ik ook gewoon eens een hartig woordje met mijn verloskundige gaan spreken. ;) Succes met je verdere zwangerschap en ik hoop dat je cadeautjes zwangerschap spoedig verloopt. :)
Sanne1304
Thanks! Ga daar ook maar eens naar laten kijken. Volgens de verloskundige is het namelijk heel normaal in dit stadium van de zwangerschap. Nou, ik vind het alles behalve normaal!
Sanne1304
Het lijkt erop dat je niet serieus wordt genomen. Althans, zo voelt het voor mij. Als je de klachten aangeeft dan wordt het bij mij aldoor weggewuifd als zijnde "hoort bij de zwangerschap en is heel normaal". Fijn dat er bij jou wel serieus naar geluisterd en op gereageerd werd. :)
Anoniem
Hoi Sanne, de reactie was iig voor Hester bedoeld maar als jij er ook iets in ziet, prima. Ik ga even naar dat blog kijken om te schrijven. Hopelijk lukt dat want ben al druk aan het bloggen voor mijnn boek maar mss kan het er in mee vloeien (ervaringen in zwangerschappen) Gr. Anita