Verlangen naar het moederschap

Zelden, soms, steeds vaker valt het leven me zwaar. Dat terwijl ik nog geen moeder ben..... Alle moeders hoor ik nu denken: say what?! Zwaar?! Meid, je onderschat het moederschap!

Hetgeen wat me zwaar valt is, dat ik mijn liefde nog niet kan schenken aan zo'n klein wonder. Het kan er mee te maken hebben dat ik uit een gescheiden gezin kom. Mijn ouders zijn volgens mij in de vorige eeuw trendsetters geweest met scheiden. Is dat zielig voor mij? Neeeeee, totaal niet! Wel, heb ik toch een stukje gezin gemist. Het samenzijn van een vader en moeder, ja dat miste ik. Die leuke dingen zoals met je moeder een cadeau voor je vader kopen, een tekening maken of iets knutselen voor vaderdag, dat heb ik nooit gedaan. Het echte naastenliefde heb ik nooit gezien, vandaar dat ik het beeld wellicht wat romantiseer. Toen ik op latere leeftijd een vriend kreeg en daar zag hoe een "volledig" gezin functioneerde, wilde ik niets anders meer. Het liefst was ik dag en nacht daar, zo interessant voor mij. Samen met het hele gezin op vakantie, samen ontbijten en ik mocht daar deel van uit maken! Happy me! 

Terwijl mijn ouders nog veel verdriet, woede en andere zorgen hadden, waren ze er altijd voor ons. Aan liefde en aandacht geen gebrek gehad. Ook zorgde mijn oudere zus, mijn opa en oma goed voor mij. Op die leeftijd wist ik niet eens wat scheiden was, misschien maar beter ook. Nogmaals, geen verwijt naar mijn ouders, want dit was de beste oplossing voor ons allemaal. 

Ik benoem altijd tegen mijn partner dat ik echt niet wil scheiden en het "goed" wil doen. Nu is scheiden niet goed of fout, het is een situatie en bij iedereen op een andere manier. Als kind van gescheiden ouders mag je zoiets zeggen, vind ik..... Ieder ander kind van gescheiden ouders, zal weten wat ik bedoel. Je krijgt als het ware zelf het gevoel je te moeten bewijzen dat je het kunt. 

En ja, ik weet het: 

- slapeloze nachten

- wassen, wassen, wassen

- luiers, poepluiers, heel veel poepluiers

Maar ja, ik ga die uitdaging aan!

Wat valt me nu zwaar? Het valt me zwaar dat ik mijn liefde op dit moment alleen kan uiten naar mijn partner. Ik wil samen liefde uitstralen, samen met mijn partner, samen aan ons kind. Iedere dag dat ik nog niet zwanger ben valt me zwaar, een gemiste kans als het ware. 

We beginnen over 3 maanden en toch heb ik verdriet om iedere dag dat ik nog niet zwanger ben. Hallooooo ik/we zijn er klaar voor. De kraamzorg, verloskundige praktijk enz zijn allemaal al uitgezocht. Ik heb de keukenkastjes aangepast op kindvriendelijke inhoud en geloof me nog veel meer andere capriolen. ;)

Alleen nog dat ene ieniemienie puntje afronden en we gaan van start. Nog eventjes......