Snap
  • Zwanger

Verdrietig bericht gekregen 29 maart

En toen was er ineens een spoedecho!! Zo van het ene moment in het andere in tranen....

Vorige keer schreef ik in mijn blog hoe ik zwanger was en ik hier erg onzeker over was. Hier nu het vervolg.

29 maart ik word wakker met erge buikpijn en bruinverlies. Er klopt iets dit voel ik gelijk en bel dan ook meteen de huisarts. Na lang overleg moet ik gelijk langskomen. Na wat onderzoek komt dan het hoge woord eruit. " mevrouw we vermoeden een buitenbaarmoederlijke zwangerschap u moet direct naar het ziekenhuis voor een spoedecho"!!

Mijn hart slaat miljoenen keren per minuut voor mijn gevoel maar ik probeer me rustig te houden en houd mezelf voor dat het vast niet zo zal zijn. Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen word ik direct naar een echokamer gebracht. Ik moet nog even wachten op een gynaecoloog en dan kan de echo gemaakt worden. Vrij snel komt een aardige dame naar binnen, ze kijkt me aan en zegt "ik zie de tranen in je ogen staan meid gaat het een beetje?" En dan breek ik tranen rollen over mijn wangen en ik kan nog net uitbrengen hoe bang ik ben. Ze stelt me gerust en ik mag me uitkleden en gaan liggen. Gelijk word de echo gemaakt. "mevrouw de zwangerschap zit op de juiste plek maar helaas is het vruchtzakje leeg, u zal een miskraam krijgen"!! 

Mijn hart stopt en ik hoor nog vaag hoe ze zegt dat ik moet stoppen met de medicijnen om de miskraam op te wekken. Ik huil alleen maar terwijl mijn zusje met mijn dochtertje naar binnen komen. Het enige wat ik wil is ver weg van hier en in een hoekje kruipen.

Ik ga naar buiten en op de gang buiten het zicht van alles en iedereen breek ik compleet er gaat van alles door mijn hoofd. Geen broertje of zusje voor mijn dochtertje, geen nieuw mooi Kindje voor ons. Alles weg. 

Inmiddels zijn we nu een paar dagen verder en is de miskraam al opgang gekomen. Het is nog steeds erg verdrietig maar het begint al een plekje te krijgen.  Na mijn volgende menstruatie begin ik weer opnieuw met de behandelingen want ik wil niet te lang stil staan. Het verdriet zal niet minder worden door een nieuwe zwangerschap maar het zal het wel dragelijker maken. Hoe gek het ook klinkt ik wil nu graag door en het opnieuw proberen. De wens is te groot en het verlangen groeit met de dag!! Hopelijk zal het niet lang duren voor we ons 2e wonder in de armen mogen sluiten...

7 jaar geleden

Veel kracht toegewenst xx

7 jaar geleden

Dank jullie wel!! Heel erg lief jullie reacties en digi knuffels. Het is fijn dit alles even van me af te tikken. Ik merk heel erg hoe dit mij helpt in het verwerkings proces..

7 jaar geleden

Een verschrikkelijke pijn brengt dit met zich mee. Een hele dikke knuffel en heel veel sterkte!

7 jaar geleden

Herkenbaar..... Veel sterkte!